Տավուշի անտառներում գտնվող Կիրանցի վանքը հազարամյա Հայաստանի՝ մոռացության մատնված եկեղեցիներից է, որն անզոր է բնության տարերքների եւ այցելուների անփութության հանդեպ: Հայկական միջնադարյան ճարտարապետության եզակի՝ աղյուսաշեն-կիսավեր վանքի մուտքում աչքի են զարնում եկեղեցու քանդված հատվածների քարակույտերը, իսկ ահա ներսում ավելի սարսափելի ու ցավալի պատկեր է:
Տպավորություն է, թե վանք այցելողի ձեռքը որտեղ հասել է՝ «բարեհաճել» է իր կամ սիրելիի անունը գրել: Խզբզոցներ կան անգամ պատերի այն հատվածներում, որտեղ հազիվ նշմարելի որմնանկարներ են պահպանվել: Քանի դեռ վանդալիզմը չափ ու սահման չունի, իսկ մեր պատասխանատվության զգացումը չի հասել ինքնությանը տեր կանգնելու աստիճանին, հազարամյա պատմության մասին խոսելն անօգուտ է: Քանի դեռ մեր եկեղեցիները, եւ ոչ միայն, այս վիճակում են, հայրենասիրության քարոզներ անելու իրավունք չունեն ոչ մշակույթի ոլորտի պատասխանատուները, ոչ էլ հոգեւոր առաջնորդները:
ԼՈՒԻԶԱ ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
«Առավոտ»
17.11.2016
