Քաղաքագետ Տիգրան Աբրահամյանը`
վերջին զարգացումների մասին
– Վերջին օրերին իրավիճակը ղարաբաղա-ադրբեջանական զորքերի շփման գծում կրկին սրվեց: Ի՞նչ առանձնահատկություն ունի ակտիվացման այս փուլը:
– Ըստ էության, լարվածության կտրուկ սրում չկա, սակայն իրադրությունը առավել ակտիվ է վերջին ամիսների ընթացքում տեղի ունեցող միջադեպերի ֆոնին: Ադրբեջանը վերջին օրերին փոքր հրետանի էր կիրառում՝ տարբեր տրամաչափի ականանետներ: Ընդ որում, այս ակտիվացումը արձանագրվեց Ադրբեջանում մեկնարկող խոշորամասշտաբ զորավարժությանը զուգահեռ, որն իրադրությանը լրացուցիչ լարվածություն է հաղորդում:
– Ադրբեջանի նախագահը նախօրեին տարբեր հայտարարություններ հնչեցրեց: Մասնավորաբար, Ադրբեջանի նախագահը հայտարարեց, որ եթե հայկական զինուժն ապրիլյան գործողություններից ճիշտ եզրահանգումներ չանի, հետագայում մեծ թվով հաջող օպերացիաներ կիրականացվեն՝ որպես օրինակ բերելով Ջաբրայիլի ուղղությամբ բարձունքի նկատմամբ ադրբեջանական զինուժի վերահսկողությունը: Ո՞րն է, Ձեր կարծիքով, Իլհամ Ալիեւի հիմնական ուղերձը:
Կարդացեք նաև
– Ադրբեջանի զինուժի վրա, կարծում եմ, երկու հիմնական խնդիր է դրված. մաքսիմում ծրագիր` լայնամասշտաբ պատերազմական գործողությունների նախապատրաստում՝ ԼՂ խնդիրը ռազմական ճանապարհով լուծելու նպատակով, մինիմում ծրագիր` մեծ ռեսուրսների ներգրավմամբ մասշտաբային գործողությունների իրականացում շփման գծի բոլոր ուղղություններով: Թեկուզեւ փոքր տարածքների նկատմամբ վերահսկողության սահմանում, ինչպես ապրիլյան պատերազմի ժամանակ եղավ նույն Ջաբրայիլի ուղղությամբ:
– Իսկ ո՞րն է նպատակը, մանավանդ, երբ հաղորդվում է, որ ապրիլյան պատերազմի օրերին այդ գործողություններն ադրբեջանական բանակն արել է մեծ կորուստների գնով:
– Ադրբեջանում մարդկային, ռազմական, տնտեսական ռեսուրսի կորուստը ստորադասվում է քաղաքական «հաղթանակներին»: 25 տարվա խոստումներից հետո Իլհամ Ալիեւը փորձում է «Ղարաբաղի վերադարձի» մասին «հաղթական» լուզունգները փոխարինել «քայլ առ քայլ Ղարաբաղը վերադարձնելու» թեզով: Դրանով նա եւ ժամանակ է շահում, եւ կարողանում է հանրությանը լոկալ հաղթանակներով «կերակրել»՝ առաջին հերթին լուծելով իր իշխանության խնդիրը, հակառակ դեպքում երկրի ներսում դիմակայության լուրջ ալիք կարող է մոբիլիզացվել:
Զրույցը` Ն. ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ
«Առավոտ»
17.11.2016
