ԱՄՆ նախագահի ընտրության արդյունքների հայաստանյան քննարկումների հիմնական ուղղություններից մեկը հայ-ամերիկյան հարաբերության վրա նոր նախագահի՝ Դոնալդ Թրամփի ընտրության հնարավոր ազդեցությունն է:
Գերակշռում է այն տեսակետը, որ Թրամփի փոփոխությունը չի բերի հայ-ամերիկյան հարաբերության էական փոփոխության, քանի որ ԱՄՆ-ը համակարգի, ոչ թե անձի պետություն է: Հարաբերության կայունության և բարեկամական ընթացքի զարգացման հավաստիացում էր արել նաև Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Ռիչարդ Միլսը՝ դեռ մինչև նախագահի ընտրության վերջնական արդյունքի հայտնի դառնալը:
Միլսը հայտարարել էր, որ Հայաստանն ԱՄՆ-ի համար կմնա բարեկամ և գործընկեր: Իհարկե, տրամաբանական է, երբ ԱՄՆ նոր, այն էլ «էպոտաժային» նախագահի ընտրությունն առաջացնում է հայ-ամերիկյան հարաբերության հեռանկարի վերաբերյալ հարցեր: Բայց այդ հարաբերության մասով կա, իհարկե, գուցե առավել կարևոր մեկ այլ հարց՝ իսկ Հայաստա՞նն ընդհանրապես ինչ պատկերացում ունի այդ հարաբերության վերաբերյալ, Հայաստանն ի՞նչ տեսլական ունի այդ մասով:
Դա մի հարց է, որը Հայաստանի անկախությունից ի վեր կարծես թե չի էլ հանդիսացել հասարակական-քաղաքական քննարկումների առարկա: ԱՄՆ-ը Հայաստանի անկախությունից ի վեր ամենամեծ աջակցություն ցուցաբերած պետությունն է և Հայաստանին նվիրել է միայն մոտ 2,5 միլիարդ դոլար՝ թե՛ ֆինանսական, թե՛ այլ օգնության տեսքով:
Կարդացեք նաև
ԱՄՆ-ը միակ պետությունն է, որ տարիներ շարունակ կայուն ֆինանսական բյուջետային հատկացում է արել նաև Արցախի համար՝ որպես մարդասիրական օգնություն: ԱՄՆ-ը միակ պետությունն է, որը թեկուզ դաշնային սուբյեկտների մակարդակով ճանաչել է Արցախի անկախությունը, իսկ այդ սուբյեկտների գրեթե ճնշող մեծամասնությունն էլ ճանաչել է Օսմանյան Թուրքիայում տեղի ունեցած հայերի ցեղասպանությունը: ԱՄՆ-ը Հայաստանին ներկայացրել է տարբեր ոլորտների արդիականացման ուղղությամբ սերտ գործակցության առաջարկներ՝ գյուղատնտեսությունից մինչև տուրիզմ, մշակույթից մինչև անվտանգություն:
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
