Եվ այսպես՝ նոր կառավարությունը գրանցեց իր աոաջին փայլուն հաջողությունը. ՊԵԿ նախագահը հայտարարեց, որ ինչ-որ գործարար արդեն մեկ-երկու մեքենա բանան է ներկրել, ու պատկերացրեք՝ հարկային-մաքսային մարմինների կողմից ոչ մի խոչընդոտի չի հանդիպել։ Եթե առողջապահության նախարարն էլ իր հերթին հայտարարի, որ դրանից հետո ոչ մի ներկրող մարմնական վնասվածքներ չի ստացել՝ կարող ենք արձանագրել, որ Հայաստանի տնտեսությունը փրկված է։
Հունվարից էլ գազը մի քանի տոկոսով կէժանանա, ու վերջ. Հայաստանը կդառնա Շվեյցարիա: Մարդիկ էլ կսկսեն ավելի լավ ապրել։ Ինչպես ասաց ամենատարեց հանրապետական պատգամավորը՝ 20 տարի հետո։
Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա նոր կառավարությունն, իհարկե, փորձում է ինչ-որ բաներ անել, ու որոշ մարդկանց դա գուցեեւ դուր է գալիս, միայն թե՝ այդ ամենի արդյունքում մեծ հաշվով ոչինչ չի փոխվելու։ Սա կոչվում է պաշարված ամրոցի սինդրոմ։ Պաշարված ամրոցի հրամանատարությունը երկու ճանապարհ ունի, կամ վճռական քայլեր ձեռնարկել՝ պաշարումը վերացնելու համար, կամ ընդամենը «թիկունքային ծառայությունների» ղեկավարների փոխել, որպեսզի սրանք ավելի արդարացի բաժանեն օրեցօր պակասող սննդամթերքն ու դեղորայքը: Հայաստանի իշխանություններն ընտրել են երկրորդ ճանապարհը։
Պարզ ասած՝ նոր կառավարությունն իր առջեւ խնդիր է դրել ոչ թե արմատապես փոխել իրավիճակը, այլ ընդամենը այնպես անել, որ այս իրավիճակում հնարավորինս ավելի երկար «յոլա գնանք»:
Կարդացեք նաև
Արմեն ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
