«Մերոնք» շարքի այս անդրադարձը գրականության ասպարեզում շնորհվող պետական մրցանակների մասին է: Մասնավորապես, թե ինչպես տարիներ առաջ Ռոբերտ Քոչարյանը, այն ժամանակվա ՀՀ գրողների միության նախագահ Լևոն Անանյանի առաջարկով, մրցանակ շնորհեց Դավիթ Հովհաննեսի հայհոյախառը գրքին:
Այս երևույթը տարիների ընթացքում ոչ միայն չպախարակվեց, չդարձավ բացառություն, այլ նոր թափով և հաջողությամբ կիրառվում է նաև Սերժ Սարգսյանի գործունեության ընթացքում:
Ինչպես արդեն գիտեք` վաստակավորի կոչումներ ռաբիսներին, փողոցների անվանակոչություն ռաբիսների անունով, Հանրային հեռուստաընկերության եթերում մրցող ռաբիս երգիչ-երգչուհիներ և այլն:
Կարդացեք նաև
Սուրեն ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Իշխանության կողմից տեղին,անտեղին կոչումների բաշխումը մարդկանց իրենցով անելու մի հնարք է:Հազարից մի «կոչումավոր»անձ կարող է ելնել (Սախարովի պես)պետության դեմ…Իսկ քանի որ յուրաքանչյուր իշխանություն իր ժողովրդի թշնամին է(իսկ իշխանության հենարանը՝ միլիցիան՝ տեսանք ինչ արեցին«Սասնա ծռեր»ի ժամանակ),ուստի իշխանություններին անհրաժեշտ է հլու ,հնազանդ մտավորականություն…Իսկ այն ձեռք է բերվում պարգեւներով եւ կոչումներով:Իհարկե,կան բացառություններ,անձեր,որ անհնար է նրաց չպարգեւատրել…