Պետական պաշտոնի առաջադրելու և նշանակելու ժամանակ էական նշանակություն ունի անձի անցած ճանապարհը, կրթական ցենզը, աշխատանքային փորձը և վերջապես ու ամենակարևորը մարդկային բնութագիրը:
Վերը հիշատակված ոչ ամբողջական չափորոշիչները առավել կարևորվում են, եթե անձը առաջադրվում է պետության կառավարման համար բարձրագույն պաշտոնում՝ նախագահ, ԱԺ-ի նախագահ, վարչապետ: Կառավարման փորձի առաջնահերթությունը անհրաժեշտություն է:
Ահա այս տեսանկյունից արժե փորձել վերլուծել ՀՀ 14-րդ վարչապետ Կարեն Կարապետյանի առավելությունները իր նախորդների նկատմամբ: Այսօր ստեղծված իրավիճակում հասարակության շարքային քաղաքացին հույսեր է կապում վարչապետ Կարեն Կարապետյանի հետ:
Նախորդ 13 վարչապետներից 2-ը հանգուցյալ են և այդ իսկ առումով ձեռնպահ կմնամ որևէ կարծիք հայտնելու:
Ինչ վերաբերվում է մնացած 11 վարչապետներին, ապա նրանց նկատմամբ կփորձեմ ներկայացնել իմ սուբյեկտիվ կարծիքը: Եվ այսպես.
Վազգեն Մանուկյան՝ վարչապետ է նշանակվել անցումային ամենից բարձ շրջանում, առանց կառավարման փորձի:
Գագիկ Հարությունյան՝ ազատ շուկայական հարաբերությունների պայմաններում ունեցել է կոմունիստական գաղափարախոսություն:
Խոսրով Հարությունյան՝ չի ունեցել կառավարման իր թիմը:
Հրանտ Բագրատյան՝ նախկինում չի ունեցել կառավարման փորձ:
Արմեն Սարգսյան՝ նմանապես չի ունեցել կառավարման փորձ:
Ռոբերտ Քոչարյան՝ կոմունիստական անցյալ առանց կառավարման փորձի:
Արմեն Դարբինյան՝ չթողեցին աշխատել:
Արամ Սարգսյան՝ վարչապետ է դարձել հանգամանքների բերումով:
Սերժ Սարգսյան՝ ծնվել է երջանիկ աստղի տակ:
Տիգրան Սարգսյան՝ ունեցած գիտելիքները չծառայեցին հասարակությանը և պետությանը:
Հովիկ Աբրահամյան՝ կենսագրությունում կան բաց էջեր:
Կարեն Կարապետյան՝ ունի կառավարման հարուստ փորձ և բարձր կրթական ցենզ: Այդ իսկ պատճառով հուսադրող է:
Գառնիկ Վաղարշակյան
Հայաստանի բուհերի արհեստակցական
կազմակերպությունների ճյուղային
հանրապետական միության նախագահ
