Հայ գրականությունը նոր կորուստ ունեցավ։ Կյանքի 76-րդ տարում Փարիզում վախճանվեց ճանաչված արձակագիր, թարգմանիչ Մովսես Պչաքճյանը։
Մովսես Պչաքճյանը ծնվել է 1940 թվականին, Հալեպում։ Նախնական կրթությունն ստացել է տեղի կրթասիրաց վարժարանում, միջնակարգը՝ Քարեն Եփփե ազգային ճեմարանում։ Ապա Դամասկոսի պետական համալսարանում հետևել է անգլերեն լեզվի ու գրականության դասընթացներին։ Ավարտելուց հետո որպես ուսուցիչ աշխատել է Քարին Եփփե ճեմարանում, ավանդել հայերեն, անգլերեն։ 1970-ին փոխադրվել է Բեյրութ, ապա 1976-ին հաստատվել Փարիզում։ Աշխատակցել է լիբանանահայ և սիրիահայ մամուլին, գրելով հրապարակախոսական հոդվածներ և գեղարվեստական գործեր։ Թարգմանել է Էրիկ Սեգալի «Սիրո պատմություն» վեպը (1972)։ 1973-ին հրատարակել է «Անկարելի կարելին» դրաման, 1975-ին՝ «Բա՛րև, Հայաստան» հատորը։ Գրել է «Ծիծեռնակները պիտի չսարսափին խրտուիլակներէն» (Հայկաշեն Ուզունյան մրցանակ), «Լուսաւոր աչքերով օտարականը», «Անցողիկը եւ անժամանցելին» վեպերը։ 2009-ին պարգևատրվել է ՀՀ Մովսես Խորենացի մեդալով, 2015-ին՝ ՀՀ Սփյուռքի և ՀՀ մշակույթի նախարարությունների ոսկե մեդալներով։
Վաստակաշատ գրողի, մտավորականի, ազնիվ ու շիտակ մարդու հիշատակը վառ կմնա նրա ընթերցողների, գրչակից ընկերների, մտերիմների սրտերում։
