Երբ ակտիվանամ են Արթուր Բաղդասարյանը, Վիկտոր Դալլաքյանն ու Գագիկ Ծառուկյանը, երբ ակտիվանում է Սերժ Սարգսյանը, որին երկրում տեղի ունեցող բոլոր ճակատագրական, կարեւոր իրադարձությունների ժամանակ մոմով փնտրես՝ չես գտնի, ուրեմն ընտրությունների գործ կա։
Գագիկ Ծառուկյանին «քաղաքականության եւ տարրական տրամաբանության հետ կապ չունեցող», «մանկամիտ ու անընկալունակ» գնահատած Սերժ Սարգսյանը դարձյալ քաղաքական ասպարեզ է փորձում հանել նրան։
«Ձեր աշխատավարձը խի՞ա ցածր (…), որովհետեւ երբ Սերժ Սարգսյանը պիտի գնա Մոնտե Կառլո ու ղումար պիտի խաղա, կոնը 50 000 դոլար ա, այ էդ ձեր փողերն ա»:
Կարդացեք նաև
Սա արդեն մյուս կոնտինգենտն է՝ Վիկտոր Դալլաքյանը, որը «ղումար խաղացող» Սերժ Սարգսյանի աշխատակազմում երկար ու երջանիկ տարիներ անցկացրեց, ապա աշխատանքից ազատման դիմում գրեց՝ իր դեմ կատարվելիք հնարավոր դժբախտության մեջ նախապես Սերժ Սարգսյանին մեղադրելով։ Արթուր Բաղդասարյանն էլ Մարտի 1-ից օրեր առաջ Սերժ Սարգսյանի հասցեին վերջին լուտանքներն էր տեղում, մեկ օր անց նրա հետ դաշինք կազմեց։ Նախընտրական սեզոնին նա եւս ընդդիմադիր դաշտում է։
Հայաստանում քաղաքական վերադասավորությունների, քաղաքական զործընթացների մասին խոսելն անգամ անհարմար է։ Այսքանից հետո միակ հարցը չափազանց ապաքաղաքական է՝ ներեցեք, դուք չե՞ք ամաչում։
Բայց Երրորդ հանրապետության երկայնքով քաղաքականության մեջ իրենց անկաշկանդ զգացող այս եւ մյուս գործիչները ստիպում են արձանագրել՝ պատիվն ու արժանապատվությունը փող չէ, որ մի օր լինի, մի օր չլինի, առավոտյան չունենաք, իսկ երեկոյան արդեն գրպանում է։ Եթե մարդը չունի պատիվ ու արժանապատվություն, ապա չունի անընդհատ։
Լիլիթ ԱՎԱԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
