Գաղտնիք չէ, որ հատկապես ապրիլյան պատերազմից հետո ՊՆ-ում փոփոխությունների խնդիրը դարձավ արդիական, երբ ՀՀ եւ ԼՂՀ քաղաքացիները տեսան, որ տարիներ ի վեր բոլորիս կողմից փայփայված եւ մեր սուղ բյուջեից արվող մեծածավալ հատկացումներով իբրեւ թե զարգացող եւ տարածաշրջանում ամենամարտունակը լինելու հավակնություն ունեցող զինված ուժերում առկա են խայտառակ բացթողումներ, որոնք արժեցան մեր պայծառ երիտասարդներից շատերի կյանքը։
Եվ, բնականաբար, քննադատությունների սլաքն առաջին հերթին ուղղվեց ՀՀ ՊՆ Սեյրան Օհանյանի կողմը, եւ սկսեցին հնչել Օհանյանի պաշտոնանկության մասին հայտարարություններ։ Անշուշտ, ՀՀ արդեն նախկին պաշտպանության նախարարը մեծապես պատասխանատու էր այդ բոլոր թերացումների եւ բացթողումների համար, ճիշտ այնպես, ինչպես եւ գլխավոր շտաբի նախկին պետ Յուրի Խաչատուրովը։
Սակայն արդյոք ԼՂՀ դիրքերի անմխիթար վիճակի, տարրական կապի, գիշերային տեսողության սարքերի եւ այլ անհրաժեշտ պայմանների բացակայության համար նույնչափ պատասխանատու չէ նաեւ Մովսես Հակոբյանը, ով հիշեցնենք, 2007-2015 թթ. եղել է ԼՂՀ պաշտպանության նախարարը։ 8 տարի ղեկավարելով ԼՂՀ ՊԲ-ն՝ նա Երեւան է տեղափոխվել 2015-ի հունիսին, եւ հասկանալի է, որ ԼՂՀ զինուժում առկա այդ խնդիրները չէին ծագել վերջին մի քանի ամիսներին։
Եվ ուրեմն՝ ինչու չի խոսվում նաեւ Մ. Հակոբյանի պատասխանատվության մասին, ավելին՝ նա, փաստորեն, պարգեւատրվում է իր թերի աշխատանքի համար, եւ հենց նրան է վստահվում արդեն ՀՀ զինուժի ղեկավարումը։ Մեղմ ասած՝ մտահոգիչ է:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
