Որոշած էի Քեսապ երթալ: Քանի մը տարիներէ ի վեր չէի գացած պատերազմին պատճառով: Բացակայութիւնս երկար տեւած էր:
Երբ սկսայ բարեկամներուս ըսել` «Քեսապ պիտի երթամ», ամէն մէկը բան մը ըսաւ` «Ի՞նչ կայ այս կացութեան, ի՞նչ գործ ունիս, հապա՞ եթէ բան մը պատահի հոն եղած ժամանակդ, ի՞նչ պիտի ընես»:
Որոշումս յստակ էր. երթալ: Աստուծոյ վստահելով` ճամբայ ելայ: Ուրախութիւնս անսահման էր: Վերջապէս պիտի տեսնէի հարազատներս, բարեկամներս եւ վայելէի Քեսապի գեղեցիկ բնութիւնը: Արդէն իսկ բացուած էր այն ճամբան, որ քանի մը տարիներէ ի վեր գոց էր: Այդ ճամբայէն շատեր գացած են Քեսապ` օդափոխութեան, բանակումի, համագումարի կամ վաճառականութեան համար:
Երբ մօտեցանք Տիւզաղաճին, որ Քեսապի առաջին գիւղն է, ճպուռները իրենց ձայներով կը խանգարէին բնութեան խաղաղութիւնը:
Կարդացեք նաև
Հասանք Քորքիւնէ. իրենց տեղերն էին` գիւղի եկեղեցին, տուները, աղբիւրը: Հոն էր գիւղացիներուն մեծ մասը: Ամէն մարդ սկսած էր հոգալ իր պարտէզները: Մարդիկ յոյսով լեցուած են, ուրախ են, որ վերադարձած են իրենց հայրենի գիւղը, ուր ապրած են իրենց ծնողները, մեծ հայրերն ու մեծ մայրերը:
Քեսապի մէջ կարգ մը վաճառատուներ արդէն իսկ բացած են իրենց դռները: Ներկայիս մարդիկ հինգշաբթի եւ ուրբաթ օրերը Քեսապ կ՛ելլեն օդափոխութեան համար: Ոմանք տուն վարձած են ամրան համար: Ուրիշներու տուները քանդուած են եւ կամ պատերազմի շրջանի մէջ են, եւ Քեսապ կ՛ապրին ձմեռ թէ ամառ:
Գիւղացիք իրարու կ՛ըսէին. «Այս տարի Աստուածածնայ տօնին բաւական մարդ եկած էր: Շուրջ տասը տարիներէ ի վեր այսչափ եռուզեռ չէր եղած»:
Ոմանք սկսած էին Գարատուրան ծով րթալ: Այլեւս կրնային մինչեւ վար` ծովեզերք հասնիլ, ուր շրջան մը արգիլուած էր: Մենք ալ հասանք ծով` դիտելու համար Աստուծոյ գեղեցիկ ստեղծագործութիւնը: Ամպ չկար այդ օրը եւ հեռուէն կ՛երեւէր Մուսա Լեռը, որ յաճախ մշուշին մէջ կորսուած կ՛ըլլար: Կը դիտենք ծովը, որ կարծես միացած էր երկինքին: Աստուծոյ ներկայութիւնը աւելիով կը զգաս այդ բնութեան մէջ: Երբ վերադարձի ճամբան բռնեցինք մեր դիմաց ելան խումբ մը երիտասարդներ եւ երիտասարդուհիներ, որոնք Հալէպէն եկած էին Քեսապ եւ իրենց օրը պիտի անցընէին Գարատուրանի ծովը` լողալով:
Կը հանդիպիմ բարեկամներու, որոնք մեծ եռանդով կ՛եփէին լոլիկի ու պղպեղի մածուկ եւ նուռի թթու: Պիտի ծախեն, որպէսզի կարենան իրենց ձմրան ապրուստը ապահովել: Յոյսով են, որ յաջորդ գարնան եւ ամրան աւելի լաւ պիտի ըլլան: Պիտի կարենան իրենց հին օրերուն դառնալ: Իսկ սեպտեմբերի վերջը կամ հոկտեմբերի սկիզբը «փրփուր» կ՛եփեն, որ կը պատրաստեն խաղողի հիւթէն եւ ռուպ կը պատրաստեն: Իսկ ռուպին վրայի փրփուրը դափնիի տերեւով կ՛ուտեն: Այդ ժամանակ մարդիկ կը հաւաքուին իրարու քով եւ «քէֆ» կ՛ընեն: Իսկապէս հիանալի առիթ մըն է:
Արդէն իսկ դպրոցները կը պատրաստուին իրենց դռները բանալու նոր տարեշրջանի մը համար: Աշակերտները խանդավառ են: Մեծ երազներ ունին:
Սեւան Ճ. Աբէլեան
Նյութի մանրամասները կարդացեք yerakouyn.com–ի կայքում
