Այս տարվա սեպտեմբերի 1-ը Երեւանի Խաչիկ Դաշտենցի անվան համար 114 դպրոցի պատմության մեջ առանձնահատուկ է դառնալու։
Դպրոցում այդ օրը բացվեց ապրիլյան պատերազմում հերոսացած Ադամ Սահակյանի անվան դասարան։ 10-րդի «5» դասարանի մուտքին այսուհետ փակցված կլինի «Արցախի եւ Հայաստանի Հանրապետության հերոս Ադամ Խաչատուրի Սահակյանի անվան պատմության դասարան» գրությամբ ցուցանակը։
Ադամն իսկապես մեր բոլորի ու նաեւ հարազատ դպրոցի հերոսն է՝ այնտեղ սովորող պատանիների համար օրինակելի։ Իսկ դասարանը
Կարդացեք նաև
պատմության է այնքանով, որ ինչպես տնօրեն Ռուզաննա Կոստանյանը պարզաբանեց. «Ադամն ինքը պատմություն է»։
Ներսում՝ արդեն մեծադիր երկու ցուցատախտակների վրա ներկայացված էին երիտասարդ Ադամի կարճ կենսագրությունն ու մարտի դաշտում անձնվեր պայքարի պատմությունը։ «Ծնվել է 1996 թվականի օգոստոսի 19-ին՝ Երեւան քաղաքում։ 2002-2013 թվականներին սովորել է Երեւանի Խաչիկ Դաշտենցի անվան թիվ 114 դպրոցում։ 2009-2013-ը զբաղվել է լողով, բռնցքամարտով եւ արեւելյան մարտարվեստի տեսակներով։ 2013 թվականին ընդունվել է Երեւանի ճարտարապետության եւ շինարարության պետական համալսարանի ճարտարապետադիզայներական ֆակուլտետ։ Ուսումնառության երկրորդ կուրսից մեկնել է բանակ։ 2015 թվականի հունվարի 26-ին մեկնել է ծառայության ԼՂՀ Հադրութի շրջան, Ջրական (Ջաբրայիլ)։ 2016 թվականի ապրիլի 10-ին ԼՂՀ նախագահի հրամանագրով հետմահու պարգեւատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով, իսկ մայիսի 4-ին ՀՀ նախագահի հրամանագրով պարգեւատրվել է «Արիության» մեդալով»,- կարդում ենք առաջին տեքստում։
Իսկ երկրորդն այն մասին է, թե ինչպես էր կովում եւ ուրիշների կյանքը փրկում Ադամը։ «2016 թվականի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը սերժանտ Ադամ Խաչատուրի Սահակյանը, գտնվելով առաջնագծում եւ լինելով 112-րդ մարտական դիրքի ավագը («Լալայկա» կոչվող բարձունք) թշնամու կողմից դիրքերի 15-20 րոպե տեւած ծանր հրետակոծությունից հետո գլխավորել է մարտը՝ 4-ից 5 ժամ շարունակ իր ջոկատի 7 զինակից ընկերների հետ մարտնչելով թշնամու մի քանի հարյուր հոգուց բաղկացած հատուկ ջոկատայինների դեմ, հասցնելով նրանց զգալի կորուստներ (200-ից ավելի սպանված հատուկ ջոկատային)։ Ադամը կռվել է նույնիսկ այն ժամանակ, երբ վերջացել էին բոլոր փամփուշտները՝ պայքարելով մինչեւ արյան վերջին կաթիլը, ընկել է հերոսի մահով՝ վախկոտ ու նենգ թշնամու կողմից իր մարմնին եւ դեմքին հասցրած հրազենային ծանր վիրավորումներից։ Ադամի թշնամու դեմ մղած 4-ից 5-ժամյա պայքարը հնարավորություն է տվել Ջաբրայիլի հայկական գնդին տեղակայվել ու ամրանալ ռազմաճակատի 2-րդ գծում՝ դրանով իսկ փրկելով իր շատ ընկերների կյանքը եւ անառիկ պահելով հայրենի հողերը հակառակորդի ներխուժումից։
Աննա ԶԱԽԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
Ադամի, Արմենակի, Ռոբերտի, Քյարամի և բազմաթիվ այլ ՀԵՐՈՍՆԵՐԻ սխրանքները մեկ անգամ ևս ապացուցեցին, որ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ անպարտելի է, որ ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԸ ոգեղեն է, որ նույնիսկ ծավալներով մեծ, սակայն ողջամտությունից ու բարոյականությունից զուրկ պետությունները չեն կարող ընկճել ՀԱՅԵՐԻՆ։
ՀԱՎԵՐԺ ՓԱՌՔ ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻՆ