Վաղը Արցախի անկախ հանրապետութեան 25րդ տարեդարձն է եւ արդէն իսկ տօնական ձեռնարկներ տեղի կ՛ունենան երկրի տարածքին:
Ապրիլեան քառօրեայ պատերազմէն ետք կարելի՞ է տօնական մթնոլորտ ստեղծել ամէն օր թշնամիի հարուած սպասող ժողովուրդին համար: Որքա՛ն ալ մենք մեզ համոզենք, թէ այդ պատերազմէն յաղթական դուրս եկանք, ինչպէ՞ս կրնանք մոռնալ մեր թանկագին կորուստները, մեր երիտասարդ նահատակները:
Ամէնէն կարեւորը՝ Արցախի ժողովուրդը կրնա՞յ ապահով զգալ իր հողին վրայ:
Վերջին շրջանին պետական տարբեր պաշտօնեաներ, նոյնիսկ ընդդիմադիր գործիչներ կը պնդեն, որ սահմաններու պաշտպանութիւնը արագ թափով կ՛ամրապնդուի, եւ թէ՛ արհեստագիտական, թէ՛ ռազմական նոր սարքերով կ՛ուժեղացուի դիրքերուն անվտանգութիւնը:
Կարդացեք նաև
Կ՛ողջունենք այս յանձնառութիւնը, եւ կը յուսանք, որ բանակի միջոցները խժռած՝ դաւաճանութեան խարանին արժանի պաշտօնեաներ չկան այլեւս մեր ռազմական ուժերու կառոյցներուն մէջ, եւ որ իւրաքանչիւր լումայ՝ պիւտճէով յատկացուած կամ նուիրաբերուած, պիտի ծառայէ իր նպատակին՝ Արցախի սահմաններու ապահովութեան երաշխիքներու հզօրացման։
ԱԲՕ ՊՈՂԻԿԵԱՆ
Նյութի մանրամասները կարդացեք «Ասպարեզ»–ի կայքում
