Հարյուրավոր աշակերտների ու ուսուցիչների կրած դժվարությունների, սթրեսի ու գործազուրկ մնալու գնով 13 տարի առաջ Հին Նորքի Սունդուկյանի անվան թիվ 26 դպրոցն օպտիմալացվեց: Երբեմնի լուսավոր այս օջախի դռներն այսօր զմռսված են. միայն պատի ցուցանակն է հիշեցնում, որ այդտեղ դպրոց է գործել: Նախկին դպրոցի շենքը չի շահագործվում, որեւէ այլ նպատակի չի ծառայում: Այն օր օրի մաշվելով ու քանդվելով՝ նույնիսկ վտանգ է ներկայացնում շրջապատում բնակվող հատկապես երեխաների համար: Շենքի ապակիները քամուց ու այլ ցնցումներից կոտրվում` ընկնում են, պատերից քարերը թափվում են:
Ի դեպ, ծնողներն այնքան գոհ էին այս դպրոցի ուսուցչական կոլեկտիվից, որ անգամ օպտիմալացվելուց հետո էլ, ի նշան բողոքի, դպրոցում դասերը չէին դադարել, եւ մի որոշ ժամանակ իրենց երեխաներին տանում էին այս դպրոց, ուսուցիչներն էլ առանց վարձատրվելու աշխատում էին:
Թե՛ ծնողների եւ թե՛ ուսուցիչների կարծիքով՝ իրենց դպրոցի շենքն ամենեւին էլ վթարային չէր, եւ կրթության պատասխանատուների կողմից նման հիմնավորումն ընդամենը պատրվակ էր օպտիմալացման ծրագիրն իրագործելու: Այսօր Հին Նորքի երեխաները ստիպված են լինում Կենտրոնի դպրոցներ հաճախել, ոմանք էլ Մարաշի դպրոցներից են օգտվում, որտեղ հասնելու համար երեխաները մի քանի կիլոմետր պետք է ոտքով քայլեն` տրանսպորտի բացակայության պատճառով:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԲՈՒԴԱՂՅԱՆ
«Առավոտ»
26.08.2016
