Քաղաքագետ Գագիկ Քեռյանը՝
ՊՊԾ գունդը գրավելու եւ վերջին իրադարձությունների մասին
ԵՊՀ Քաղաքական ինստիտուտների եւ գործընթացների ամբիոնի վարիչ, դոկտոր, պրոֆեսոր Գագիկ Քեռյանը «Առավոտի» հետ զրույցում խոսելով վերջին օրերի հայաստանյան իրադարձություններից, նշեց. «Հայաստանում տեղի ունեցած իրադարձությունը շատ յուրօրինակ է, եւ եթե վերջին տասնամյակի քաղաքական իրադարձությունների համատեքստում դիտարկենք, նմանօրինակը դժվար է գտնել: Կան ե՛ւ դրական, ե՛ւ բացասական, ե՛ւ ընդունելի, ե՛ւ անընդունելի իրողություններ, որոնք ոչ միայն մեր հանրապետության համար են նոր, այլեւ համաշխարհային քաղաքական պրակտիկայի իմաստով են անսովոր եւ շատ դժվար բացատրելի»:
Դառնալով «Սասնա ծռերի» անդամների կողմից ՊՊԾ գունդը գրավելուն, պարոն Քեռյանն ասաց. «Իրավական ձեւակերպման տեսանկյունից նրանց արածը մտնում է «ահաբեկչություն» որակման տակ, քանի որ գործ ունենք մի երեւույթի հետ, երբ մարդիկ գրավել են պետական հաստատություն եւ պահանջներ են դրել պետական մարմինների առջեւ: Գիտական առումով ահաբեկչության մեկնաբանությունը նայելով, տեսնում ենք սահմանումը՝ ուժային միջոցներով պետությունների, պետական մարմինների որոշումների վրա նպատակաուղղված բռնի զինված գործողությունները, որոնք ուղեկցվում են շենք-շինությունների գրավումով, մարդկանց պատանդ վերցնելով կամ սպանելով: Մեր պարագայում իրավիճակը բարդանում է նրանով, որ այս գործողությունը կատարած անձինք իրականում քրեական հանցագործներ չեն: Փաստացիորեն նրանք հասարակությանը հայտնի են որպես Ղարաբաղյան շարժման մասնակիցներ, կրիմինալ շրջանակներից չեն, որոշակի ճանաչում են ստացել՝ մի քաղաքական ուժի մասնակցելով, որը կոչվում է Նախախորհրդարան: Հասարակության մեջ էլ բավականաչափ թվով մարդիկ կան, որոնք իրենց աջակցությունն են հայտնում այս մարդկանց: Այս երեւույթը, երբ մարդիկ աջակցում են, այսպես կոչված՝ «ահաբեկիչներին», նորույթ է մեր իրականության մեջ: Մյուս կողմից էլ՝ չափազանցված են այն մեկնաբանությունները, թե ամբողջ հասարակությունն է աջակցում նրանց:
Իհարկե, կան աջակիցներ, բայց դրանք հասարակության այն հատվածը չեն, որ կարող են իշխանությունների համար վտանգ ներկայացնել քաղաքական որոշումների ընդունման առումով: Եթե գոնե նրանց թիվը այնքան մեծ լիներ, ստիպված իշխանությունը գնար զիջումների, այդ դեպքում կարող էինք խոսել համընդհանուր հասարակական աջակցության մասին: Մեր հասարակության զգալի հատվածի համար նման գործելաոճն անընդունելի է»:
Կարդացեք նաև
Քաղաքագետը հավելում է. «Մենք գնում ենք խորհրդարանական ընտրությունների, Նախախորհրդարանը որպես քաղաքական ուժ արդեն իրեն ցույց է տվել, ի՞նչն էր խանգարում հենց հիմիկվանից ակտիվ քաղաքական կոմպանիա տանել եւ տեղ գրավել խորհրդարանում ու պահանջները ներկայացնել»:
Մեր դիտարկմանը, թե Հայաստանում մինչեւ հիմա չեն եղել առանց կեղծված արդյունքների ընտրություններ, Գագիկ Քեռյանը պատասխանեց. «Եթե չհավատանք, որ առանց կեծիքների ընտրություններ երբեւէ կկայանան, ուրեմն պետք է միանանք ուրիշ պետության, դառնանք նրա նահանգը, մասնակցենք ա՛յդ պետության ընտրություններին ու պրծնենք, բայց քանի որ մենք պետություն ենք ստեղծել, ինչքան էլ ընտրություն կեղծվի, քայլ առ քայլ պետք է գնանք այնպիսի իրավիճակի, որ ընտրությունները դառնան նորմալ»: Մեր զրուցակիցն անընդունելի է համարում աշխարհաքաղաքական բարդ զարգացումների ժամանակ այնպիսի գործողությունների իրականացումը, որոնք, իր ձեւակերպմամբ, անկայունություն են բերում երկրին. «Այսօր, երբ Հայաստանը գտնվում է շատ բարդ քաղաքական իրավիճակում, երբ ինչպես երեւում է եղած տեղեկատվությունից, Հայաստանին պարտադրվելու է բավականին բարդ, 100% -անոց ոչ հայանպաստ փաստաթուղթ, այսպես կոչված՝ փոխզիջումներով, մենք ավելի շատ ներքաղաքական կայունության պահանջ ունենք: Կարելի է հանդուրժել նույնիսկ անարդար իշխանություններին, մինչեւ որ այս բարդ քաղաքական իրավիճակից մեր երկիրը դուրս գա»:
«Առավոտի» ռեպլիկին, որ Սեֆիլյանի ու նրա կողմնակիցների ընդվզման հիմքում նաեւ դա էր, քաղաքագետը պատասխանեց. «Հիմա ինչքանո՞վ է այդ ընդվզումը նպաստում Հայաստանն այս իրավիճակից դուրս բերելուն: Ի՞նչ են ասում ընդվզողները, սկզբնական շրջանում ի՞նչ պահանջ էր…Ասենք՝ Ժիրայր Սեֆիլյանը պահանջում էր չստորագրել փաստաթուղթ, որտեղ հողերի հանձնման խնդիր կար, դրանից հետո խմբի անդամները պահանջում էին Ժիրայր Սեֆիլյանի ազատումը, բայց այդ ժամանակ ոչ մի խոսք չկար, թե ո՞րն էր պատճառը նրա ձերբակալության: Իսկ մի քանի օր հետո էլ սկսեցին հրապարակ նետվել սոցիալական խնդիրները: Հիմա միտինգավորների ելույթներում խոսք չկա Հայաստանի միջազգային դրության, Ղարաբաղյան հարցի հանգուցալուծման, հողեր չտալու մասին, որն էլ ի սկզբանե եղել է Ժիրայր Սեֆիլյանի եւ իշխանությունների առճակատման պատճառը: Բացի այդ, մենք չենք տեսնում գրագետ քաղաքական գործիչ, որն ունի ծրագիր, որով «հաջողության» դեպքում առաջնորդելու է իր հետեւից գնացող մարդկանց: Այնպես որ, հեղափոխությունը արվեստ է, որն անում են մարդիկ, որոնք շատ լավ հասկանում են քաղաքական իրադրության պահը, հասարակական զարգացման օրենքները: Թեկուզ արդարացի պահանջներով, բայց անպատեհ, անիմաստ, ի սկզբանե դատապարտված որեւէ ձեռնարկում չի կարող Հայաստանի համար օգտակար լինել, էլ չեմ ասում, որ խոսքը գնում է ամեն կոպեկը խնայելու, բանակը զորացնելու մասին, մինչդեռ մեր պետությունը մայրաքաղաքի ներսում կրում է նյութական վնասներ՝ մեքենաների այրում, լրացուցիչ միջոցներ եւ այլն»:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ»
29.07.2016
Ձեզ նման գիտնակները շուտվանից պիտի գոռային ու կանչեին որ սարի էշերը, դաշտի մկները, թաղի խուժանը չեն կարող երկիր սարքել, վերջը վատ է լինելու …