Հասարակությունը բաժանվել է երեք չափազանց անհավասար մասերի զինյալների գործողությունների պաշտպաններ (մեծամասնություն), ոստիկանության գործողությունների պաշտպաններ (փոքրամասնություն) եւ սթափ մարդիկ (ճնշող փոքրամասնություն): Առաջին երկուսի դիրքորոշումը պարզ է` եթե դու հալած յուղի տեղ չես դնում Ալեք Ենիգոմշյանի բացատրությունները կրակոցների, վիրավորների եւ պատանդների մասին, ուրեմն դու տականք ես, ռեժիմի սպասարկու: Եթե դու «բացեր ես տեսնում» կատարվածի վերաբերյալ Աշոտ Ահարոնյանի վարկածի մեջ, ապա դու դարձյալ տականք ես, արդարացնում ես պետության դեմ կատարված հանցագործությունները: Բայց մի րոպե… Թե մեկը, թե մյուսը ՇԱՀԱԳՐԳՌՎԱԾ ԵՆ դեպքերը ներկայացնել այս կամ այն ձեւով, նրանք հակամարտության կողմերն են: Ինչո՞ւ ես պետք է նրանց անվերապահորեն հավատամ, միայն այն պատճառով, որ չեմ սիրում իշխանություններին կամ Ժիրայր Սեֆիլյանի՞ն:
Ստացվում է, որ ես պետք է երկրպագուն լինեմ կա՛մ ՊՊԾ գունդը գրաված զինված խմբի, կա՛մ ծեծող-ջարդող, գործ սարքող եւ անկապ «բերման ենթարկող» ոստիկանների: Մեկը սեւ է, մյուսը սպիտա՞կ: Իսկ չի՞ կարելի արդյոք ընդհանրապես դեմ լինել բռնությանը` ում կողմից էլ այն կիրառվի, ընդհանրապես դեմ լինել ապօրինի զենքին եւ դրա կիրառմանը, ով էլ դա անի` Լիսկայի թիկնապահնե՞րը, թե՞ «Սասնա ծռերը»: Ընդհանրապես դեմ լինել զենքի ուժով քաղաքական հարցերի լուծմանը` լինի դա 1996 թվականի սեպտեմբերի 25-ին, 2004 թվականի ապրիլի լույս 13-ի գիշերը, 2008 թվականի մարտի 1-ին, թե 2016 թվականի հուլիսի 17-ին: Ընդհանրապես կողմ լինել ժողովրդավարությանը, լայնախոհությանը, ներողամտությանը:
Լեհական «Սոլիդարնոստը» ոչ մի ոստիկանական շենք չէր գրավել, ոչ մի մեկին չէր սպանել, ոչ մեկին պատանդ չէր վերցրել: Բայց կարողացել էր հաղթել այսօրվա Հայաստանի իշխանությունից 1000 անգամ ավելի ուժեղ, հզոր Խորհրդային Միության անվերապահ աջակցությունը վայելող կոմունիստական իշխանությանը: Ինչի՞ շնորհիվ: Նրանք պահանջում էին Վոյցեխ Յարուզելսկու հրաժարակա՞նը: Ոչ, դա հետեւանք էր, դա ինքնաբերաբար ստացվեց: «Սոլիդարնոստը» եւ Լեհաստանի ժողովրդի մեծամասնությունը պայքարում էին հանուն երկրի ժողովրդավարացման, հանուն համամարդկային արժեքների, հանուն իրենց երկրի` զարգացած աշխարհի մասը դառնալու:
Ինձ թվում է՝ հենց այսպես պետք է քաղաքական գործիչները կողմնորոշեն իրենց լսող զանգվածներին, ինչը չեն արել երբեք՝ 1992 թվականի հանրահավաքներից սկսած: Հնամաշ «ազգային-ազատագրական» էմոցիաներով, բոցաշունչ, խարազանող ճառերով, հետեւանքների, ոչ թե պատճառների, երկրորդական խնդիրների մասին խոսելով չի ձեւավորվում հասարակության, ինչպես ընդունված է ասել, «տեսլականը»: Առանց դրա կլինի փողոցում անիմաստ վազվզոց եւ «բերման ենթարկելու» վրա շեղված ոստիկանների հետ անպտուղ բանավեճ:
Կարդացեք նաև
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Իսկ չի՞ կարելի արդյոք ընդհանրապես դեմ լինել բռնությանը` ում կողմից էլ այն կիրառվ ի…
Տենց լինում է ընդհանրապես??????????
Ասենք մենք պաշտպանվում ենք Ադրբեջանից ու բռնություն ենք ենթարկում, կամ հանցանք կատարած անձնանցից -էդ դեքում կրկակի ստանդարտներ են??????
էլի:
Ձեր կողմից ինչպես միշտ??
թե էդ հարցում պատրաստ էեք էլի փոխեոլւ ձեր տեսակետը:
Պետք է հաշվի առնել նաև որ բռնություն շղթայական կապի մջէ ու մի բռնությունը ՝ Պավլիկի սարքած /որը ես հասկանում եմ բայց չեմ ընդունում/ հետևանքն է դրանից առաջ եղածի, և հիմիկվան էլ՝ ոստիկանների սարքած /որ միանշանակ անընդունելի լինելուց բացի հանցագրոծություն է, չնայած ձեր մոտ դա ուղղակի վատ բան է/:
ըստ որում հաստատ էդ կումուլատիվ բացասական էներգիան էլ ավելի մեծ բռնություն է բերելու՝ չեմ ուզում ասեմ -բայց պավկիլինի նման:
Միայն մեկ կետի հետ չեմ համաձայն, կարծում եմ սթափ դատող մարդիկ մեծամասնություն են, ուղղակի համատարած ատելության մեջ զուսպ են մնում սեփական կարծիքն արտահայտելիս
Լավ կլիներ
== Ստացվում է, որ ես պետք է երկրպագուն լինեմ կա՛մ ՊՊԾ գունդը գրաված զինված խմբի, կա՛մ ծեծող-ջարդող, գործ սարքող եւ անկապ «բերման ենթարկող» ոստիկանների:== ??????????
Ուզում եք ասել, որ ոստիկանությունը, կամ այսպես կոչված ՛՛մենթ_ալիտետը՛՛ ինքնուրույն գործոն է՞, և Վովա Գասպարյա՞նն է որոշել ասենք՝ հազար դրամանոց փոքրիկ ծալովի դանակը պատրվակ դարձնելով, կամ կազմակերպչի գոտկատեղը մեծ դժվարությամբ ատրճանակ խրելով, դե իսկ Ալեք Ենիգոմշյյանի և մյուսների դեպքում էլ՝ առանց որևէ պատճառի մարդկանց փակել
Եթե նման բան լիներ, ապա ՛՛Էլեկտրիկ Երևանի՛՛ ապօրինությունների ու հանցագործությունների, ինչպես նաև այս վերջին օրերի ճչացող կամայալկանությունների հետևանքով կարելի էր տասը Վովա պաշտոնանկ անել:
Պարզ չի՞, ինչու չի արվում. որովհետև ինչպես ՛՛մենթ_ալիտետը՛՛ , այնպես էլ ՛՛զրահապատ՛՛ մարզպետը, մենաշնորհներ չսիրող օլիգարխները, դակիչ դատարանները կատարում են քաղաքական ղեկավարության, այն է՝ Սերժ Սարգսյանի ուղղակի և ակնարկային հրահանգները:
Իսկ Լեհաստանի օրինակն ընդհանրապես տեղին չէ, քանի որ Լեհաստանը լինելով եվրոպական ավանդույթներ ունեցող երկիր, ուներ կայացած, այլ ոչ թե խամաճիկային արհմիություններ, աշխատավորությունն էլ ճորտացված չէր Երկրի ղեկավարության հովանավորությունը վայելող օլիգարխների կողմից, բացի այդ Յարուզելսկին իրոք փորձում էր շտկել / ոչ թե շըտըկել / իրավիճակը և հասավ այն բանին, որ շատ պարտոկրատներ հրաժարականներ տվեցին, այնուամենայնիվ նա ի վերջո ձախողվեց, քանի որ կաշկանդված էր կոմունիստական կոչվող տնտեսական համակարգով:
Հարց է առաջանում. իսկ ինչո՞վ է կաշկանդված Սերժ Սարգսյանը: Իմ տպավորությամբ, դա իր կոմսոմոլության և կարյերայի հետագա տարիներին ձևավորված հետևյալ արատավոր փակ շղթան է.
Կարո՞ղ ես՝ զավթիր, զավթե՞լ ես, պահիր, պահե՞լ ես, վայելիր, վայելո՞ւմ ես, բաժին հանիր, վայելքդ վտանգվա՞ծ է, ճզմիր, ճզմել չե՞ս կարող, խփիր թիկունքից, վտանգավո՞ր է, գնիր, կարո՞ղ ես, նորից զավթիր… և այսպես շարունակ:
Իսկ թե այս արատավոր շղթան որքան կպահի իր կենսունակությունը մեր պայմաններում, միայն ներկա և գալիք կատակլիզմները ցույց կտան:
Հայաստանի իշխանություններին պետք է դուրս գալ քնից.
ամերիկացի փորձագետ (Տեսանյութ). VOA
https://www.aravot.am/2016/07/28/720871/
Ինչպես տեսնում ենք, այս պարզ ու հստակ վերլուծության մեջ որևէ հղում չկա ՛՛մենթ_ալիտետին՛՛:
Վերջապես մի խոհեմ ու գիտակից հրապարակում վերջին շաբաթվա իրադարձությունների վերաբերյալ:
Ինչպես ասում են “շշեցիք”, պարո՛ն Աբրահամյան:
Երանի վերջին 3-րդ խմբի մարդկանց թիվը ավելանար: Արդեն չեմ կարողանում ցավ ապրել նայելով ու կարդալով լուրերը, այլ զզվանք եմ ապրում:
“Կտոր մը երկինք” ֆիլմում մի հատ թևավոր խոսք կա “Անառակին հրեշտակ մի ըսե, մեղք է”/ Սա պիտ ըմբռնեն բոլոր կողմերը այս թնջուկի:
Շնորհակալություն հոդվածի համար
հիմա ես քո ասած սթափերի մեջ եմ, Սմբատ, ոչ մի բանի չեմ խառնվում, ոչ մեկի կողմից չեմ, լրիվ անտարբեր եմ, ինչ ուզում եք արեք: Դա լավ ա՞, թե՞ վատ: Ինչ վերաբերվում ա պ-ն Աբրահամյանի ասած բռնությանը, ապա վարչական բռնություն էլ կա, որը ՀՀ-ն կիրառում է գրեթե բոլորի հանդեպ: Քեզ գուցե չեն ծեծում, բայց բոմժ են սարքում, ամեն ձեւով նվաստացնում, ու ոնց էլ ընդվզեզ, ոչնչի չես հասնի, քանզի քո առջեւ ազգային-ազատագրական բառապաշարը յուրացրած կոռումպացված, բարոյալքված, ցինիկ կոմունիստական-կագեբեական նոմենկլատուրան է, որը թքած ունի քո ամեն ինչի վրա: Այստեղից էլ, իմ կարծիքով, 3-րդ խումբը իր հետագան տեսնում է արտագաղթի մեջ:
Ախր շուտ պետքա էս հոդվածը գրեիք, որ իմանայինք ինչ անեինք թե չէ մոլորության մեջ մնացել ենք
Ինչո՞վ է տարբերվում նորակոչիկը փորձառու զինվորից՝ Ա անփորձ է, Բ անպատասխանատու է, Գ նվնվան է ու նեղացկոտ, իսկ փորձառու զինվորը կամ էլ ցանկացած մասնագետը մտածում է ինչպես լավագույնս հրամանը կատարի՝ լինի դա հրամանատարի հրամանը թե սեփական խղճի հրամանը:
Ինչո՞վ է տարբերվում ժողովուրդը ազգից՝ ինչ որ նորակոչիկը փորձառու զինվորից:
Ամենագլխավորը որը ես զգացի՝ անհատի ազգի պահպանման բնազդն ավելի հզոր է անհատի անհատական պահպանման բնազդից, առաջ կարծում էի, թե դա միայն ընտրյալների շնորհքն է, հասկացա, նորակոչիկ ժողովուրդը փորձառու ազգ կարող է դառնալ, երբ ազգի բնազդն արթնացվի անհատի մեջ, որն էլ հնարավոր է, եթե դաստիարակողներն ու վարժեցնողները փորձառու անհատները լինեն: Կարճ ասած՝ ասա ինչքա՞ն է քո կառավարությունը հեռու փորձառու ազգային պետության կառավարություն լինելուց, կասեմ ինչքան է քո ժողովուրդը հեռու փորձառու ազգ լինելուց: Զինյալ ապստամբների գործողությունները մի մեծ դաստիարակչական քայլ է հայ ժողովրդի հայ ազգ դառնալու ճանապարհին:
Թերթեք պատմության ու գրականության դպրոցական դասագրքերը ու պարզ կդառնա հնամաշ «ազգային-ազատագրական» էմոցիաների, բոցաշունչ, խարազանող ճառերի ակունքները որտեղից են գալիս: Մեր մտավորական կոչվող շերտից չեմ լսել մեկը, որ ասի 25 տարի անկախ ենք, էտ ինչ ենք կարդում դպրոցներում: Չնայած դպրոցի հերն էլ անիծած, էտ ինչ կարևորա, Արմենչիկին ու Սաշիկին թողած հո թիթեռ չեն նկարելու, լուրջ թեմաներ կան:
Դուք խոսում եք ծայրահեղական գնահատականներ տալու մասին, բայց ինքներդ եք սահմանափակ կատեգորիաներով հարցը ներկայացնում, դա փաստորեն էդքան պետք է՞ էս հովածը «ուժեղ» դարձնելու համար: Ժպիտ է առաջանում: Տեսեք, ես հասկանում եմ զինյալների դրդապատճառները, հասկանում նրանց ապրումները ու չեմ բացառում, որ եթե ես էլ նման ապրումներ ունեցած լինեի, միգուցե ես էլ ունենայի մնան քայլի դիմեզլու հոգեվիճակ: Մյուս կողմից իմ տեսակետը հայտնում եմ ազատ ու ինձ ոչ ոք չի ասում, թե ես ռեժիմի սպասարկու եմ: Եթե որևէ մեկին նման պիտակ են կպցնում, ուրեմն պատճառը էս պահին նախորդող դրսևորումներում է պետք փնտրել, այլ ոչ թե ընդհանրացնել:
Տակաւին չեմ կրցած հասկնալ թէ ինչու դաս չենք առներ 25 տարիներու ձախող փորձերէն ; Տեսարանը միշտ նոյնն է, ողջամիտ ծրագիրներով, արդարութեան և ժողովրդավարական սկզբունքներով ճամբայ ելած շարժում մը /և շարժումներ/ շուտով կը շեղին իրենց սկզբնական նպատակներէն եւ պատահականը կը դառնայ գլխաւոր նիւթ /ով կրակեց առաջին- ով ոստիկանին ծուր նայեցաւ- ով բռնութիւն կատարեց քաղաքացիին ով մասնակցեցաւ ցոյցերուն կամ քայլարշաւին- ով քաշքշեց մամիկը / և այլն և ամէն անգամ ցուցարարներուն մէջ կը սպրդին մասնագէտ քրքրիչներ և ժամէ ժամ կը նսեմացնեն կատարուող ցոյցերուն սկզբնական շարժառիթը – Իշխանութիւնը եթէ երբեք բարի տրամադրութիւն ունենար իր երիտասարդներուն ձայնը լսելու հրապարակը անտէր չէր ձգեր և ազգին հերոս զաւակները բերման չէր ենթարկեր որպէս արկածախնդիր,պատեհապաշտ աւազակախումբ / որ երկիրը պիտի չուզեր ունենալ Սէֆիլեանի,Ենիգոմշեանի,Մոնթէի և ազատամարտիկներու նման հերոս զաւակներ/.Սահմաններուն երկայնքին հալալ կաթով սնուած երիտասարդներ դաժան պայմաններու մէջ անփորձ երիտասարդներ Հայրենիքը կը պաշտպանեն իսկ Երեւանի մէջ երկրին ամենալաւ խնամուած –մարզուած-զրահապատուած “ընտրանին “ կը գործածուին հրապարակներէն բերման ենթարկելու բիրտ ուժով երկրին քաղաքացիները;Ուրեմն սխալ բան մը կայ .բրտութեամբ ետ չենք մնար թուրք-ազէրի ոստիկաններէն և հասունութեամբ դաս չենք առներ լեհերէն ;Մենք լեհերուն իմաստութեամբ անձեր շատ ունինք –ժամանակն է որ գործի անցնին ;
Հարց Արամ Աբրահամյանին. Եթե Մոնթե Մելքոնյանը ողջ լիներ, բարիկադների որ կողմում կլիներ?
Նա կլիներ Սրցախի պաշտպանության բանակի սպա եւ կաներ այն, ինչ փորձել էր անել Վիտալի Բալասանյանը: Գուցե ավելի մեծ հաջողությամբ:
Ընդամէնը ենթադրութիւն է: Տուեալ անձը ոչ եւս է: Եթէ-ներով ոչ մէկ հարցի պատասխան չենք կրնար ստանալ:
Եթե-ով հարցրեցին, եթե-ով պատասխանում եմ
հիտլերի ժամանակների մասին մի գրքում եմ կարդացել,մեջբերում եմ.«երբ սպանում էին լեհերին,մենք ոչինչ չէինք անում.մենք լեհ չէինք…երբ սպանում էին սերբերին,չէինք միջամտում.մենք սերբ չէինք…երբ սպանում էին ֆրանսացիներին,մենք նրանց չէինք փրկում.մենք ֆրանսացի չէինք…..երբ սպամում էին մեզ,ոչ ոք պաշտպան չկանգնեց.ոչ ոք չկար
հարգելի Աբրահամյան, դուք ապագայում ցանկանում էք այն ինչ ունեցել էնք մինչև այսօր: Լավ եմ հիշում այն օր երբ ձեր գլխավորած Ա1+ խմբագրականը արգելվեց հեռարձակվել, վերջին հաղորդումը և հրաժեշտը դուք ավարտեցիք լաց լինելով ու մինչև այսօր դուք լաց լինելով էք “պայքարում”, հիմա արդեն ձեր ժամանակը չի, անցեք թոշակի, ձեր մտքերը հնացել են:
1/ «Ա1+»-ը ես երբեք չեմ ղեկավարել
2/ Երբեք չեմ ասել, որ լաց լինելով եմ պայքարում, իմ բոլոր գրածներս ու հաղորդումներս կան համացանցում:
3/ Վերջին անգամ լաց եմ եղել 10 տարեկանում
Յարգելի Karset , Մարդիկ կան որ միշտ երիտասարդ են և կան որ ի ծնէ թօշակի անցնելու են-
Թօշակի անցնիլը տարիքի հետ կապ չունի `այլ ուղեղի -շատ չեն մնացած նման անձեր-հանգիստ թող որ իրենց ներդրումը կատարեն այս անիշխանական օրերուն . մենք նրանց կարիքը ունինք;