Իհարկե, իշխանությունները նրանց պահանջները չեն կատարի։ Իհարկե՝ Սերժ Սարգսյանը ոչ հրաժարական կտա, ոչ էլ ազատ կարձակի քաղբանտարկյալներին (չէ՞ որ «փաստաթղթերով» նրանք քաղբանտարկյալներ չեն)։ Բայց իշխանությունները կարող են, չէ՞, գոնե ինչ-որ դասեր քաղել այս ամենից ու «խելքները գլուխները հավաքել»։
Եթե, օրինակ, Սերժ Սարգսյանը հեռուստատեսությամբ ելույթ ունենա ու ասի «սիրելի ժողովուրդ, տեղի ունեցածն, իհարկե ահաբեկչություն է, բայց դրանում նաեւ իշխանությունների եւ անձամբ իմ մեղքի բաժինը կա՝ մենք ենք երկիրը հասցրել այս օրվան, ու խոստանում ենք սրանից հետո խելքներս գլուխներս հավաքել», այդ դեպքում կարելի է համարել, որ «Սասնա ծռեր» խմբավորման արարքն անտեղի չի եղել՝ էլի ինչ-որ օգուտ տվել է երկրին, ու իրենք էլ, բանտերում նստած (դա այսպես թե այնպես անխուսափելի է), կիմանան, որ իրենց ազատությունն իզուր չեն զոհաբերել։ Այ դա իսկապես կլինի խաղաղ հանգուցալուծում։
Իսկ եթե իշխանությունները պիտի «խելքները գլուխները հավաքելու» փոխարեն այդ խմբավորումը չեզոքացնելն ընկալեն որպես հերթական «փայլուն հաղթանակը» (սեփական քաղաքացիների նկատմամբ) ու ավելի մեծ եռանդով շարունակեն քամել երկիրը, դա, համաձայնվեք, հեչ էլ «խաղաղ հանգուցալուծում» չի լինի։ Ավելի շուտ դա կլինի ժամանակավոր հրադադար՝ ավելի թեժ գործողություններից առաջ։
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
