ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի հայտնի ելույթից անցել է գրեթե երկու ամիս։ Չենք մոռացել, չէ՞, թե ինչ էր ասում վարչապետը։ Դե, մոնոպոլիաների ու կոռուպցիայի դեմ պայքար, պետական միջոցների կառավարման արդյունավետության բարձրացում…
Եթե չխորանանք դետալների մեջ, ապա այդ ելույթը երկրում արմատական բարեփոխումներ իրականացնելու անհրաժեշտության մասին էր։ Ի՞նչ է արվել այս երկու ամիսների ընթացքում։
Կառավարությունը պետական գերատեսչությունների հաշվեկշռում գտնվող ու չշահագործվող, իրենց դարն ապրած ու ժանգոտած մի բանի մեքենա է «դուրս գրել» ու…. ու էլ ոչինչ։ Մոնոպոլիաները մի թիզ անգամ չեն նահանջել, կոռուպցիան առաջվա պես շարունակում է քայքայել երկիրը…։ Իսկ տնտեսության վիճակը, մեղմ ասած, լավ չէ։ Չնայած տնտեսական ցուցանիշների դզած-փչած, պլպլացրած ցուցանիշներին, ՀՀ բնակչությունը շարունակում է աղքատանալ ու արտագաղթել, բյուջեն լցվում է բիզնեսը «մաշկելու» հաշվին, օտարերկրյա ներդրումներ գրեթե չկան։
Իսկ իշխանությունը ամեն ինչ բացատրում է արտաքին տնտեսական «կոնյունկտուրայով»։ Այսինքն, մենք մեղավոր չենք, դրսում վիճակը լավ չի, դրա համար էլ մեզ մոտ վատ է։
Կարդացեք նաև
Թվում է՝ այս արդարացումը հիմնավոր է։ Բայց դա միայն թվում է:
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
