Մաղադանոսը Հին Հունաստանում վայելել է այնպիսի հարգանք, ինչպիսին վայելում է կովը Հնդկաստանում։ Մաղադանոսը համարվել է սուրբ բույս, խորհրդանշել է հաղթանակի փառք եւ բերկրանք։ Բուրումնավետ բույս է, որը նման է նեխուրին։
Մաղադանոսի թարմ արմատները, հատկապես սերմերը ունեն միզամուղ հատկություն։ Մաղադանոսը պարունակում է ֆոլաթթու, որը հանդիսանում է արյունաստեղծ օրգանների հզոր խթանիչ։
Ժողովրդական բժշկության մեջ մաղադանոսն օգտագործել են որպես տրամադրություն բարձրացնող, մարդուն կայտառացնող միջոց։ Նրանով բուժել են երիկամի քարային, միզապարկի, ինչպես նաեւ շագանակագեղձի հիվանդությունները։
Մաղադանոսի հյութը պարունակում է մեծ քանակով վիտամին C, կարոտին, ինչպես նաեւ երկաթ, կալիում, կալցիում, եթերայուղեր։
Մասնագետների կարծիքով՝ մաղադանոսի հյութը նպաստում է օրգանիզմի թթվածնային փոխանակությանը, վահանաձեւ գեղձի ու մակերիկամների գործունեության բարելավմանը, արյունատար անոթների ամրապնդմանը, միզասեռական համակարգի հիվանդությունների բուժմանը։ Հաջողությամբ օգտագործվում է նաեւ նեֆրիտի, երիկամային հիվանդությունների բուժման դեպքում։
Կարդացեք նաև
Մաղադանոսի եւ գազարի հյութերի 1:3 հարաբերությամբ խառնուրդը վերականգնում է ուժերը, լավացնում շնչառությունը, սրտի աշխատանքը (հատկապես սրտի արատի դեպքում), լավացնում տեսողությունը։
Մեկ այլ տվյալներով՝ մաղադանոսը նպաստում է լորձաթաղանթի ուռածության բուժմանը, քրտնամուղ է, հանգստացնում է ցավերը, օգնում շնչառական հիվանդությունների բուժմանը, օգտակար է լյարդի ու փայծաղի հիվանդությունների, ոտքի մաշկի ճաքճքածության, գորտնուկների, նստանյարդի բորբոքման, քարային հիվանդությունների դեպքում։
Հակացուցումներ. մաղադանոսի հյութը շատ ուժեղ ազդեցություն ունի եւ օրական չափաբաժինը պետք է 50-60 գրամից չանցնի, ցանկալի է՝ ուրիշ հյութերի հետ խառը։
Պետք է զգույշ լինել հատկապես լյարդի հիվանդությունների դեպքում։
Պատրաստեց ԱՆՈՒՇ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆԸ
«Առավոտ»
01.07.2016
