«Ժողովուրդ»-ը զրուցել ենք երգչուհի Լիլիթ Կարապետյանի հետ։ Նա պատմել է իր կյանքի դժվարին պահերի, շրջադարձային դեպքերի, իր բնավորության ուժեղ եւ թույլ կողմերի մասին։
– Ձեր թույլ կողմերը։
– Անչափ զգացմունքային եմ։ Այն, ինչ զգում եմ, կլինի լավ բան, թե վատ, արտահայտվում է լացով։ Երբեմն ապրում եմ ուրիշի վշտով, որը շատ վատ է… Այդ ամենի հետեւանքով նյարդերդ տեղի են տալիս, եւ վաղ թե ուշ ի հայտ է գալիս նեւրոզը։ Հենց հիմա ես ունեմ այդ խնդիրը, բայց կարողանում եմ դրա դեմն առնել։ Ոչ մի բժիշկ քեզ չի օգնի, եթե ինքդ չհաղթահարես դա։
Մի քանի շրջադարձային պահեր հանգեցրին նրան, որ ինձ մոտ ի հայտ եկավ այս հիվանդությունը։ Փոքր տարիքում ես կորցրի հորս, տարիների ընթացքում միայն հասկացա, թե ինչ է նշանակում զրկված լինել տան հիմնասյունից։
Հետո արդեն կորցրեցի ընկերոջս, որի հետ կապել էի իմ ապագան, ում հետ որոշել էինք, որ պետք է ամուսնանանք…
Դրանից մի քանի ամիս հետո կորցրեցի եղբորս… Ահա, այս ամենը գումարվեց եւ ունեցավ իր հետեւանքները։
– Մի բան, որից միշտ խուսափում եք։
– Բամբասանքը։ Տանել չեմ կարողանում, երբ մարդուն սկսում են վատաբանել։ Այդ դեպքում կա՛մ թույլ չեմ տալիս խոսեն, կա՛մ լքում եմ տարածքը։
Աննա ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
