Հովհաննես Շարամբեյանի անվան ժողովրդական ստեղծագործության կենտրոնի հասցեն արվեստասերները շատ լավ գիտեն: Ցուցահանդեսները հաճախ են այստեղ համախմբում նկարչությամբ հետաքրքրվողներին: Կենտրոնի ցուցասրահը երեկ ևս բազմամարդ էր: Նկարիչ Արմեն Վահրամյանի` Հայաստանի Անկախության 25-ամյակին նվիրված ցուցահանդեսն, ըստ հեղինակի, իր սրտի ձայնն է:
Նրա բնանկարները ցուցահանդեսի այցելուներին տեղափոխեցին նկարչի «Հայրենի եզերք»` Լոռի: Հենց այս խորագիրը կրող ցուցահանդեսը պարոն Վահրամյանի ստեղծագործական կյանքում առանձնահատուկ է. սա բնանկարների նրա անհատական առաջին ցուցահանդեսն է: Նկարիչը նշեց, որ նկարելիս ինքը մի ծառից անգամ կարող է ոգեշնչվել և իր համար հյուսել փոքրիկ հեքիաթ:
Ցուցահանդեսի կազմակերպիչ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սերգո Երիցյանը մատնանշեց նկարչի հատկապես մանրակրկիտ աշխատանքը. «Նա բնությունը ներկայացնում է մանրանկարչության լավագույն հնարավորություններով: Նրա համար հայրենի եզերքը սոսկ բնություն չէ: Հայրենի եզերքի մեջ նա փորձել է տեղավորել իր զգացածը»:
Գրող, թարգմանիչ Հովիկ Հովեյանն ընդգծեց, որ Արմեն Վահրամյանի վրձնի ծայրը ոչ թե մազ է, այլ մագնիս, որը հավաքում է ամբողջն ու կենտրոնացնում նկարում:
Կարդացեք նաև
«Նա ապշելու ձևով կարողացել է թռչնային հայացքով նայել իր բնօրրանին: Այս նկարներում կա աննկարագրելի զորեղ բան` սեր բնության հանդեպ»,- ասաց ՀՀ Ժողովրդական նկարիչ Հրանտ Թադևոսյանը:
Ցուցահանդեսին ներկա էին նաև այլազգի հյուրեր, որոնք մի նոր Հայաստան էին տեսել նկարչի կտավներում: Բանասիրական գիտությունների թեկնածու հնդկուհի Արորա Սանտոշ Կումարին Արմեն Վահրամյանի նկարներից ժպիտ է քաղել. «Նա իր նկարների միջոցով ժպիտ է բաժանում: Փորձեցի նկարներից մեկի առջև մի փոքր երկար կանգնել և ինձ թվաց, թե այդ նկարում եմ գտնվում ու դրա մի մասնիկն եմ»: Ըստ տիկին Կումարիի` նկարներում ապրող այդ սերը նկարչի ներսից է հորդում ու վարակում մյուսներին:
Նկարչի կտավներից ջերմություն ու սեր է ստացել նաև ամերիկուհի տիկին Աբինան, որն արդեն 2 տարի է` ապրում է Հայաստանում: Պարոն Վահրամյանի նկարներում նա տեսել է իրեն ծանոթ Հայաստանն` իր բոլոր գծերով ու գույներով` ծաղիկների քնքշությամբ եւ ուրախ ու վառ կերպարով:
Պատից կախված նկարները նկարչի ոչ միայն վերջին տարիների աշխատանքն են, այլև ստեղծագործական ամբողջ կյանքի ընթացքում արված կտավները: Ցուցահանդեսում ընդգրկվել են նկարներ նաև ուսանողական տարիներից: Նկարչին, սակայն, դա չի մտահոգում, վստահեցնում է. «Բոլոր նկարները արել եմ իմ սրտի համար: Ես գյուղի մարդ եմ, ու քանի որ հիմա Երևանում եմ ապրում ու հաճախ չեմ կարողանում այցելել գյուղ, երբ այս նկարներն ինձ շրջապատում են, կարոտս առնում եմ»:
Հեղինակը նշեց, որ ցուցահանդեսը կարևոր է այն առումով, որ «տեսնում ես սկիզբը, տեսնում ես, թե ուր ես գնում, ինչը հուշում է` ուր ես գնալու»:
Մերի ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ
Լուսանկարները՝ հեղինակի
