Ավարտվել է Սանկտ Պետերբուրգում կայացած Սերժ Սարգսյան-Ալիեւ-Պուտին հանդիպումը եւ նախագահները հանդես են եկել համատեղ հայտարարությամբ:
«Նախագահները նշեցին իրենց կանոնավոր շփումների կարևոր նշանակությունը և պայմանավորվեցին շարունակել դրանք նման ձևաչափով»,- հայտարարության ահա այս տողերը հարուցել են ԱԺ արտաքին հարցերի հանձնաժողովի անդամ Թեւան Պողոսյանի դժգոհությունն այդ հանդիպումից:
Aravot.am-ի հետ զրույցում նա ասաց. «Փաստորեն, փոխանակ փորձեինք Արցախը բերել բանակցությունների սեղան, մենք ռուսական կողմին բերեցինք: ՌԴ-ն այսպես թե այնպես միշտ էլ մասնակցում էր բանակցություններին՝ համանախագահների ձեւաչափով: Այնպես որ, լավ կլիներ Արցախի նախագահն այնտեղ լիներ, ոչ թե այս ձեւաչափով շարունակեին: Ինձ համար այսպես մի տեսակ անհասկանալի է: Ոչ մեկը չի ասում՝ մի գնացեք բանակցեք ՌԴ- նախագահի հետ ինչ-որ խնդիրներ, բայց ոչ թե Արցախյան հարցը: Կամ գնում էիք՝ քննարկեիք պատասխանատվության բերելու, ռազմական բալանսի խնդիրները, մի շարք հարցեր կային, որը կարելի էր այնտեղ քննարկել:
Ասում են՝ նույն գետի մեջ պետք չի մտնել, անհասկանալի է, թե նույն գետի մեջ ինչի՞ ենք նորից մտնում: Շատ լավ է, ՌԴ նախագահի հետ հանդիպեք ինչքան կուզեք, բայց եթե խոսում եք Արցախի մասին, Արցախի ներկայությունը, որտե՞ղ է, մենք պետք է պահանջենք, որ Արցախը լինի սեղանի շուրջ: Թե չէ մենք նորից մտնում ենք նոր փուլ՝ «միջկազանյան» իրավիճակի: Հիմա կարող է նույն ձեւի բանակցվի, բանակցվի, հետո ադրբեջանական կողմը կգա կասի՝ հաջողություն, էլի նույն կազանյան պատմությունը կկրկնվի»:
Կարդացեք նաև
Ըստ Թեւան Պողոսյանի, հայկական կողմն անպայման պետք է առաջ քաշեր Արցախը բանակցությունների սեղանի շուրջ ներգրավելու հարցը: Իրենք կարող են տարբեր ձեւաչափներով հանդիպումներ կազմակերպել, բայց պետք է հասկանան՝ մինչեւ չլինի Արցախի մասնակցությունը՝ հիմնահարցով չեն կարող զբաղվել. «Մենք գործ ունենք մի անկանխատեսելի թշնամու հետ, որը Ադրբեջանն է: Հայտարարության մեջ ասվում է դիտորդների թվի ավելացման շուրջ համաձայնության մասին: Մենք պետք է հասկանանք՝ լավ, այդ մեխանիզմները դրեցինք, դրանից հետո ի՞նչ, եթե տեղի է ունեցել խախտում: Այդ երկրորդ մասն անհասկանալի է մնում: Դիտորդների թիվը կարող է ավելացնեն, հետո ասեն՝ գիտեք ինչ կա, այդպես էլ չկողմնորոշվեցինք, թե ով է խախտել ավելի շատ, հավասարության նշանով հայտարարություններ անեն: Կամ, ասենք, ասեն՝ մենք որոշեցինք, որ ադրբեջանական կողմն է խախտել, հետո՞ ինչ, պատասխանատվությունը ո՞րն է լինելու: Կամ, եթե ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում դրեցին այդ մեխանիզմները, իսկ հայկական կողմում՝ Նախիջեւանի սահմանի՞ն, այդտեղ ի՞նչ մեխանիզմներ են գործելու: Ադրբեջանը չի ամաչել երբեւէ, որ երկու կողմում էլ խախտի»:
Թեւան Պողոսյանը գտնում է, որ ժամանակավոր զինադադարի այս ժամանակը մենք պետք է ճիշտ օգտագործենք. «Պետք է արագ տեմպերով արդիականացնենք մեր զինանոցը, կոռուպցիայի դեմ պայքարի հարցով զբաղվենք, ժողովրդավարական ինստիտուտների: Միակ երաշխավորը, որ սահմանում կլինի զինադադար, դա մեր բանակի ուժերի առավելությունն է: Մենք պետք է հասկանանք՝ մեր խնդիրները մեր տանն են, պետք է կատարենք տնային աշխատանքները: Այս տեսակի հանդիպումները, միգուցե կարևոր են միջազգային ասպարեզում ներկայանալու համար, բայց երաշխավորված գործարքներ դրանք անվանելը անհնարին է»:
Մեր դիտարկմանը, այսինքն, սրանք այսպես ասած «ժամանցայի՞ն» հանդիպումներ են՝ Թեւան Պողոսյանը պատասխանեց. «Միգուցե դրանց մեջ իմաստ էլ կա, տարբեր գործընթացներ են՝ ցույց տալու քո դիրքորոշումը: Դրանք հնարավորություններ են, բայց պետք է հասկանանք՝ երաշխավորված գործընթացը, որը ապահովելու է խաղաղությունը մեր տարածաշրջանում՝ մեր հզոր բանակն է»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
