Հունիսի 17-ին Հայաստանի Ազգային պատկերասրահում՝ մշակույթի նախարարության աջակցությամբ բացվել է «Բենիկ Պետրոսյանի բրոնզե դարը» խորագրով ցուցահանդեսը, որը նվիրված է նշանավոր քանդակագործի մահվան 20-րդ տարելիցին:
Բենիկ Պետրոսյանի ստեղծագործական ժառանգության սպասված ցուցադրությունը համախմբել էր նրա արվեստի երկրպագուներին՝ ներկա եւ նախկին պաշտոնյաների, մշակութային, քաղաքական, հասարակական ոլորտների ճանաչված գործիչների, սովորական մարդկանց:
Միջոցառումը նաեւ պատեհ առիթ էր՝ մտորելու մանրաքանդակի վարպետի թանգարան ունենալու անհրաժեշտության մասին:
Կարդացեք նաև
«Բենիկ Պետրոսյանի բրոնզե դարը» խորագրով ցուցահանդեսին ներկայացված էին արվեստագետի ընտանիքի կողմից պահպանվող հավաքածուի նմուշներից ՝բրոնզ, քար, արծաթ, գրաֆիկա, գեղանկար, հարթաքանդակ եւ այլն: Ցուցադրված էին նաեւ վարպետի եզակի մանրաքանդակները:
Մինչեւ հուլիսի 10-ը շարունակվելիք ցուցադրության շրջանակներում կցուցադրվի նաեւ «Բենիկ Պետրոսյան. Հավերժության մեղեդի» ֆիլմը, կկազմակերպվեն հիշատակի երեկոներ՝ արվեստագետների, մտերիմների, զավակներ՝ Արեւ եւ Արեգ Պետրոսյանների մասնակցությամբ, ինչպես նաեւ համերգ-նվիրում՝ անվանի ջազմեն Վահագն Հայրապետյանի կատարմամբ:
Հայաստանի ազգային պատկերասրահի տնօրեն Արման Ծատուրյանն ինչ-որ առումով ուշացած համարեց այս ցուցահանդեսը, նաեւ ասաց, որ մշակութային քաղաքականությունն ավելի շա՛տ պետք է միտված լինի նման արվեստագետների ստեղծագործական ժառանգությունը հանրահռչակելուն: Ծատուրյանն ասաց, որ ամեն ինչ կանեն, որպեսզի Բենիկ Պետրոսյանի աշխատանքների մի մասը մնա Հայաստանի ազգային պատկերասրահում, իսկ առաջիկայում մեկ-երկու քանդակ կգնեն:
Գեղարվեստի ակադեմիայի ռեկտոր, գեղանկարիչ Արամ Իսաբեկյանն ասաց, որ հաճույքով է խոսելու իր ձեւակերպմամբ՝ արտակարգ մարդու ցուցահանդեսին: Նա ասաց, որ իրենք նույն՝ Սայաթ Նովա-Տերյան փողոցների բակում են մեծացել. «Դա աշխարհի ամենալավ բակն էր, այդտեղ ապրում էին բազմաթիվ արվեստագետներ, գրողներ, անվանի մարդիկ»: Պարոն Իսաբեկյանի խոսքով, բոլորն էլ հետաքրքիր էին, բայց Բենիկ Պետրոսյանն առանձնանում էր իր անսահման բարությամբ ու անափ երեւակայությամբ:
Իմիջիայլոց, Բենիկ Պետրոսյանի բարության եւ հյուրընկալության մասին բազմիցս պատմել են նաեւ նրա տիկինը՝ Ալիս Ադամյանը եւ Բենիկ Պետրոսյանի հետ թեկուզ փոքր առնչություն ունեցած անձինք: Ասում են նրա արվեստանոցը ժամանակին յուրօրինակ Վերնատուն էր դարձել;
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
