Գրող, գեղագետ, բացառիկ անհատականություն՝ այսպիսին էր Օսկար Ուայլդը ժամանակակիցների հուշերում, մարդ, որ բարձրացավ գրական Օլիմպոսի գագաթը, վաստակեց համընդհանուր սեր ու հարգանք, ապա կործանվեց՝ հենց սիրո պատճառով: Այնուամենայնիվ, բրիտանացիները նրան համարում են ամենասրամիտ ու բացառիկ գրողներից մեկը:
Օսկար Ուայլդը ծնվել է 1854 թ.՝ ապահովված իռլանդացիների ընտանիքում, նրա ծնողները երդվյալ ազգայնականներ էին, որ պայքարում էին Իռլանդիայի անկախության համար: Օսկար Ուայլդի մայրը երազում էր աղջիկ ունենալ, տղայի ծնունդը հիասթափեցրել էր նրան: Նա մինչեւ 5 տարեկան Օսկարին աղջկա հանդերձներ էր հագցնում եւ երկարացնում տղայի խոպոպները:
Օսկարը չափազանց լավ է սովորել դպրոցում ու աչքի ընկել Օքսֆորդի համալսարանում ուսումնառության տարիներին, նրան բոլորը հաջողակ էին անվանում:
26 տարեկանում նա արդեն հրատարակել էր իր բանաստեղծությունների ժողովածուն, որը բուռն հետաքրքրություն էր առաջացրել գրականագետների շրջանում: Նա հաճախ էր դասախոսություններով հանդես գալիս Եվրոպայում ու Ամերիկայում, ուր ցնցում էր մարդկանց իր էպատաժային կերպարով եւ տարօրինակ հագուստներով: Օսկարը տենչում էր բոհեմական կյանքի, սակայն այդպես ապրելու համար նրան բավականաչափ գումար էր անհրաժեշտ: Երիտասարդ գրողը ստիպված էր ամուսնանալ իրեն սիրահարված մեծահարուստ աղջկա՝ Կոնստանս Լլոյդիի հետ ու տեղափոխվել Լոնդոն: Երկու երեխաների ծնունդից հետո Օսկար Ուայլդի եւ կնոջ հարաբերությունները սառեցին, քանի որ ինքը այլ սիրած էակ ուներ: Օսկարը շարունակում էր կապ պահել իր սիրելիի հետ, որը ոչ թե կին էր, այլ տղամարդ: Խոսքը Ալֆի Դուգլասի մասին է:
1895-ին գրողը կանգնեց դատարանի առաջ՝ անբարո վարքի համար, ապա դատապարտվեց 1,5 տարվա ազատազրկման: Բանտից դուրս գալուց հետո կինը մահացել էր, իսկ բոլորը երես էին թեքել՝ երեխաները, ընկերները, ծանոթները: Նա ստիպված էր Ֆրանսիա տեղափոխվել, որտեղ ապրում էր էժանագին հյուրանոցներում, վարում էր անկանոն կյանք ու շատ էր հարբում: Մի օր գրողի ականջում ուռուցք հայտնաբերվեց, որն էլ հետագայում դարձավ նրա մահվան պատճառ:
Այժմ նա թաղված է Փարիզի Պեր Լաշեզ գերեզմանատանը:
Օսկար Ուայլդը պաշտելի գրող է: Այսօր էլ նրա գերեզմանին կանգնեցված հուշաքարին հազարավոր երկրպագուհիներ իրենց համբույրն են դրոշմում: Շրթներկի հետքերից հուշաքարը փրկելու համար՝ այն ապակեպատել են:
Գրողը միշտ կատակել է, թե ամեն ինչ կարելի է հաղթահարել, բացի մահից: Բայց նրան հաջողվել է նաեւ մահին հաղթել:
Պատրաստեց ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ
Ըստ Կուլտորոլոգիա կայքի
«Առավոտ»
02.06.2016
