(Ապրիլյան հերոսամարտ, 2016)
Շուրջ քսան տարվա դադարից հետո,
Նոր ցնցում ապրեց Արցախ աշխարհը,
Սուրբ հողը պատվեց վառոդի հոտով,
Կարդացեք նաև
Ցասումով լցվեց հայոց զինվորը:
Պայթեց երկինքը հզոր Արցախի,
Քնից արթնացան առյուծ այրերը,
Հետապնդում էր մահը ոսոխին,
Դիպուկ զարկեցին մեր արծիվները:
Աշխարհը լուռ է, իսկ մենք միայնակ,
Բայց չենք վհատվում, այլ ամրանում ենք,
Այդպես է եղել ամեն ժամանակ.
Դասեր ենք առնում ու բռունցքվում ենք:
Մուսուլմանների անծայր խառնարան,
Եվ արդիական լուրջ զինտեխնիկա,
Դիմացը կանգնած՝ քաջերի շարան,
Հայրենյաց պաշտպան, հերոսներ հսկա:
Չորսօրյա կռիվ, բյուր նենգություններ,
Աշխարհից բերված շատ-շատ վարձկաններ,
Զարմանք պատճառող բազում երկրներ,
Ողջը պատնեշող առյուծ տղաներ:
Եվ անհավասար այս դաժան մարտում,
Բազում հոգիներ երկինք բարձրացան,
Նրանք բազմեցին մեծ տիեզերքում,
Որ լուսավորեն հաղթության ճամփան:
Միախառնվեցին հայրենյաց հողին,
Նահատակվեցին հերոսի վարքով,
Եվ զգոնացրին համայն աշխարհին.
Արդ. հայրենիքը փրկում են կյանքով:
Մեր հերոսների ոգու կորովը,
Երկինք սլացավ լույսի պես արագ,
Թշնամու հոգուն տիրել է սովը,
Մեր առյուծները զարկում են անհագ:
Ծնկի ենք գալիս մենք նրանց առաջ,
Եվ խոնարհվում ենք, համբուրում հողը,
Պատրաստ ենք գնալ մահվանն ընդառաջ,
Որ հպարտ ապրի նրանց ծնողը:
Դուք չեք մահացել, Դուք կապրեք հավերժ…
Ընդմիշտ մաքրել եք երկինք ու գետին,
Ձեր խնկաբույրը կսուրա անվերջ,
Երնեկ Ձեզ ծնած հերոս մայրերին…
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ
