«Հայոց աշխարհի» զրուցակիցն է ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի բաժնի պետի տեղակալ, փոխգնդապետ ԱՐԱՄ ՍԱՅԱԴՅԱՆԸ
-Վերջերս հայտարարվեց լազերային կուրացնող սարքի ստեղծման մասին: Ի՞նչ է այդ սարքը ներկայացնում:
-Լազերային կուրացման սարքը նախագծվել եւ ստեղծվել է Հայաստանի ռազմարդյունաբերության համալիրի հետ համագործակցող կազմակերպություններից մեկի կողմից: Այն նախատեսված է ռազմական նշանակության օպտիկական սարքեր հայտնաբերելու համար, որոնք տեղակայված են, տեղադրված են եւ օգտագործվում են հակընդդեմ:
Դա կարող է լինել ռազմական նշանակության հեռադիտակ, օպտիկական հետախուզության ցանկացած սարքավորում, ինչպես նաեւ օպտիկա-էլեկտրոնային հետախուզության, այսինքն՝ ջերմատեսիլ սարքեր, տարբեր էլեկտրոնային տեսախցիկներ, գիշերային կամ սակավ տեսանելիության պայմանների խցիկների աշխատանք: Եվ վերջապես, ամենակարեւորը՝ դիպուկահարների տեղի բացահայտման գործառույթն է:
Կարդացեք նաև
…. Այս սարքի վրա աշխատելով՝ պարզապես փորձեցինք աշխարհի նմանատիպ լավագույն սարքերի նմուշների վերաբերյալ մեզ հայտնի տեղեկությունների հիման վրա վերարտադրել այն, ինչը մեզ մոտ բավական լավ ստացվեց: Ինչպես ասում են՝ սա առաջին ծիծեռնակն է: Այն դեռ ունի զարգացման միտումներ, տարբեր մտքեր են առաջանում, թե ինչպես ավելի կատարելագործել սարքը, բայց ներկա վիճակում էլ այն կարող է հանգիստ կատարել մարտական խնդիրները:
Եթե հակառակորդը բացահայտի մեր սարքը, որը տեղադրված է առաջնագծում ու կատարում է իր մարտական խնդիրը, ապա կրակային խոցման դեպքում սարքը օգտագործող անձնակազմին, օպերատորին չի վնասի, որովհետեւ նա իր ամբողջ հասակով խրամատի ներսում է գտնվում, իսկ սարքը իր միջոցներով դուրս է նայում: Եթե խփեն՝ խփելու են սարքին, իսկ օպերատորը չի վնասվի:
-Որքա՞ն ժամանակ եք աշխատել այս սարքի վրա եւ ի՞նչ այլ նախագծերի վրա եք աշխատում այժմ:
-Սարքի վրա մասնագետներն աշխատել են տարի կամ տարիուկես:
Աշխատում ենք ռադիոէլեկտրոնային ճնշման կայանների նախագծման եւ փորձանմուշների պատրաստման եւ արտադրության վրա: Այս համակարգերը պայքարում են հակառակորդի կապի ղեկավարման համակարգերը ապակազմալուծելու ուղղությամբ: Պատերազմի ժամանակ որքան էլ նորագույն զինտեխնիկա ունենա հակառակորդը, եթե չի կարողանում իր որոշումը ճիշտ ժամանակին հասցնել կատարողին, ուրեմն ինքը պարտվեց: Պատերազմը դինամիկ է, ու եթե որոշումը տեղ հասավ հինգ րոպե ուշացումով, ապա այդ նպատակակետը կարող է արդեն ոչնչացված լինել:
ՀԱՅԿԱՆՈՒՇ ԱԼՈՅԱՆ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
Լավ է, շատ-շատ լավ գործ է, սակայն երեւի կարիք չկար նույնիսկ այսքանը հրապարակելու: Գաղափարն իսկ արդեն հերիք է որպիսզի հակառակորդ մասնագետները (եւ ոչ միայն) սկսեն մտածել հակնդեմ միջոցի մասին: Ավելի գործուն կլիներ արտադրվեր մի որոշ քանակ, տեղադրվեր ու գործի մեջ դրվեր միայն ամենապատեհ պահին, որպիսզի հակառակորդին մեծ վնաս պատճառվեր ու խուճապ առաջացներ: Բայց, – ոնց գիտեք! Իմ կողմից մի պստիկ գաղափար հուշեմ (գուցե օգտակար լինի) – ճառագայթիչ սարքը նույնիսկ հարկավոր չէ դուրս հանել, այլ միայն մի պստլիկ անդրադարձիչ հայելի, 2 – առանցքով պտտվող, էնկոդեր-սերվոմոտորչիկով: