Մոսկովյան «Կարնեգի» կենտրոնի վերլուծաբան Սերգեյ Մարկեդոնովը ծավալուն հոդված է հեղինակել, որը վերաբերվում է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությանը։
Իր հեղինակած վերլուծականում հոդվածագիրը խոսում է Հայաստանի Հանրապետության և Լեռնային Ղարաբաղի մասին, բարձրացնելով հարցը, թե արդյոք Հայաստանը պատրա՞ստ է ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը։ Մարկեդոնովի կարծիքով՝ Լեռնային Ղարաբաղի ճանաչման հարցը բարձրացնելը դեռևս չի նշանակում ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղն իրավաբանորեն։ Դա ավելի շատ փորձ է ներգրավվել չճանաչված հանրապետությանը բանակցային գործընթացին։
Մարկեդոնովը անդրադառնում է նաև հակամարտության վրա տարածաշրջանային և համաշխարհային խաղացողների ազդեցության աճի մասին, առաջին հերթին՝ նշելով Թուրքիային ու Ռուսաստանին։
Սրանից հետո հոդվածագիրը պատմական ակնարկ է կատարում Լեռնային Ղարաբաղի և Արցախի հակամարտության վերաբերյալ։ Նրա կարծիքով՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը լրջորեն տարբերվում է ԽՍՀՄ-ից ժառանգություն մնացած այլ հակամարտություններից։ Օրինակ, ի տարբերություն Աբխազիայի և Հարավային Օսեթիայի, որոնք անկախ են ճանաչվել Ռուսաստանի Դաշնության կողմից, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը չի ճանաչում ոչ մի պետություն՝ ներառյալ Հայաստանի Հանրապետությունը։ Արցախը չի մասնակցում բանակցություններին, որոնք, ըստ էության, վճռում են իր իսկ ապագան։
Կարդացեք նաև
Վերլուծականի հեղինակի կարծիքով՝ Լեռնային Ղարաբաղը միջազգային հանրության գիտակցության մեջ ընկալվում է, որպես Ադրբեջանի մաս։ Ի տարբերություն Աբխազիայում և Հարավային Օսեթիայում տեղի ունեցող ընտրությունների, որոնց արդյունքները ճանաչում է Ռուսաստանը, Ղարաբաղում տեղի ունեցած ընտրական ցանկացած գործընթացից հետո ՌԴ-ն հայտարարում է, որ դա հակասում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությանը։
Հոդվածի հեղինակի կարծիքով՝ կան նաև որոշակի դրական զարգացումներ։ Մասնավորապես, Արցախի չճանաչված հանրապետությունը միակն է, որ ֆինանսական աջակցություն է ստանում ԱՄՆ-ի պետական բյուջեից։
Վերլուծականի մեջ նշվում է նաև, որ բացի արտաքին ճակատից, Լեռնային Ղարաբաղի հարցը լուրջ ազդեցություն ունի Հայաստանի ներքին քաղաքականության վրա։ Մասնավորապես իշխանության մի շարք ներկայացուցիչներ սերտորեն կապված են Արցախի հետ, վերջիվերջո, ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ էր և Հայաստանի Հանրապետության հիմքերը դրվեցին հենց Արցախի համար պայքարին զուգահեռ։
Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության վերաբերյալ ծավալուն անդրադարձում հեղինակը նշում է նաև, որ անկախ հակամարտության բանակցային գործընթացից, Արցախը կա և կշարունակի ռազմավարական կարևորություն ունենալ հայաստանցիների և աշխարհասփյուռ հայության գիտակցության մեջ։
Հայաստանի իրավունքն է որ ճանաչի որեվէ երկրի կամ ցանկացած ժողովրդի անկախությունը բայց չգիտես ինչու Հայաստանը այս խնդիրը լուծելու կամք չի դրսեվորում ու անցեալի ու ներկայի առիթները չի օգտագործում եվ առիթ է տալիս շատ շատերին ինչպես Մակեդոնովին որ միշտ կրկնեն ՛՛Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը չի ճանաչում ոչ մի պետություն՝ ներառյալ Հայաստանի Հանրապետությունը՛՛։