Մայիսի 11-ին Իջեւանում կայացավ «Ազգային միասնություն» շարժման Տավուշի մարզային կառույցի ժողովը: Այն վարում էր Համաշխարհային հայկական կոնգրեսի առաջին փոխնախագահ Արամ Սարգսյանը: Նա ասաց, որ իրենք նպատակ ունեն Հայաստանի տարբեր վայրերում ներդրումների գումարներն ավելացնել, որ Համաշխարհային հայկական կոնգրեսի եւ Ռուսաստանի հայերի միության նախագահ Արա Աբրահամյանի նախաձեռնությամբ հոկտեմբերի 5-8-ը Երեւանում կկանայա միջազգային խոշոր բիզնես ֆորում, որն օգտակար կլինի Հայաստանի զարգացման համար:
Ժողովի մասնակիցները ողջունեցին «Ազգային միասնություն» շարժման Տավուշի մարզային կառույցի ստեղծումը: Նրանք տարբեր հարցեր ուղղեցին Արամ Սարգսյանին:
Հայաստանի կոմունիստական կուսակցության Իջեւանի շրջկոմի առաջին քարտուղար Ասյա Օթարյանի հարցը վերաբերում էր Հայաստանի գիտությանը, Հայաստանում զենք արտադրելու հնարավորության վերաբերյալ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանի հայտարարությանը:
Ա. Սարգսյանն այդ առթիվ ասաց, որ հատկապես գիտության ոլորտում մենք մեր հնարավորությունները չենք օգտագործում, Խորհրդային Հայաստանում գիտությունը զարգացած էր եւ հավելեց. «Ի՞նչ եղավ: Եղավ այն, որ պետական ֆինանսավորումն ավարտվեց: Մեր ՀՆԱ-ի ընդամենը 3 տոկոսն է գնում գիտության զարգացմանը: Այսինքն՝ առանց այդ էլ մի մեծ գումար չէ, եւ դեռ մի բան էլ՝ 3 տոկոս: Նախկինում 3 տոկոսը գնում էր հեռուստատեսությանը, հեռուստատեսությունն եւ ակադեմիան իրար հետ նույն նժարի վրա էին: Եկավ Սորոսը՝ հայտնի այդ միլիարդատերը եւ ի՞նչ արեց, հավաքեց ամբողջ մեր ուղեղների կարողությունները եւ չնչին գումարներով հավաքեց-տարավ, օգտագործեցին այնտեղ՝ արտասահմանում, երբ որ կարելի էր այդ ամենն ներկայացնել եւ ներգրավել մեր երկրում: Ցավոք,այս 25 տարում այսպես քայքայման ճանապարհով ենք գնացել:
Կարդացեք նաև
Հիմա ինչ վերաբերում է այն հարցին՝ զենք կարո՞ղ էինք արտադրել, թե՞ չէինք կարող, իհարկե,կարող էինք: Անպայման չէ, որ մենք Տ-90 տանկ արտադրենք: Մենք մեր ուղեղի շնորհիվ կարող էինք շատ ավելի հետաքրքիր, ժամանակակից զենքեր արտադրել,որոնք մեծագույն պահանջարկ կարող էին ունենալ:
Նորից եմ վերադառնում ընդերքի մեր հարստությանը: Ո՞նց կարելի է ընդերքի հարստությունը ուղղակի, հենց այնպես նվիրել օտարին եւ ասել՝ ինչ ուզում ես արա: Եթե մի քանի վերամշակող ձեռնարկություն այստեղ դնեինք, ամենահասարակ բանն եմ ասում՝ եթե պեռլիտի վերամշակող գործարան ունենայինք, դա հնարավորություն էր ստեղծում այդ ամբողջը վաճառել արտասահմանում: Հիմա մեր պեռլիտը տանում են Իտալիա, այնտեղ ամեն ինչ պատրաստում են այդ պեռլիտից, եւ հետո ներկրում են իտալական ապրանքը»:
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
