«Թերթերում շարունակաբար գրվում էր, որ ֆանտաստիկ ազգ ենք…Դա իսկապես այդպես է, որովհետեւ կարողանում ենք ֆիդայական շարժումից ստանալ կանոնավոր բանակ եւ մեր ձեռքերով եւ տղաների արյան գնով հերթական անգամ դիմագրավել թուրքին: Գլուխ եմ խոնարհում որդեկորույս մայրերի առաջ` լույսի կտոր երեխաների արյունն աչքիս առաջ ունենալով եմ խոնարհվում իմ տարիքի բարձունքից եւ ասում, որ նրանք ֆանտաստիկ ազգի զավակներ են»,-այսօր «Հայելի» մամուլի ակումբում, խոսելով քառօրյա պատերազմի մասին, ասաց թարգմանիչ, բանաստեղծ Դավիթ Հովհաննեսը:
Նա նշեց, որ որոշակի հարցեր իրեն մինչ օրս հանգիստ չեն տալիս. «Այդ ինչպե՞ս եղավ, որ գիշերը Արցախի ղեկավարությունն իրադրությունը վերջին անգամ ստուգելով` գնաց քնելու, եւ մեկ ժամ հետո տեղի ունեցավ հարձակումը: Դա անակնկալ էր, բայց ինչո՞ւ…: Մի՞թե զինուժի, տանկերի, զինտեխնիկայի տեղաշարժը սահմանին այդքան աննկատելի էր եւ ինչո՞ւ ստիպված եղանք մեր ձեռքերով կանգնել այդ զինված խուժանի առջեւ: Ինչո՞ւ չէր գործում հետախուզությունը: Մեր քաղաքական, տնտեսական, զինվորական դաշնակիցը` Ռուսաստանը, մի՞թե չուներ հետախուզություն եւ չէր վերահսկում տեղաշարժերն ադրբեջանական տարածքում: Ինչո՞ւ տեղյակ չպահեց հայկական կողմին, որ անակնկալ հարձակում է պատրաստվում մեր դեմ: Ինչո՞ւ առաջ չգնացինք, երբ դա անելու բոլոր նախադրյալները կային: Ի՞նչ է նշանակում` խղճացինք ադրբեջանցիներին` ի տրիտուր նրա հարձակման: 1994 թվականին էլ մեզ կանգնեցրին, երբ Հեյդար Ալիեւի հուսալքված բանակը հաշտություն էր խնդրում: Եթե այդ հարձակումը չկանգնեցնեին, մեզանով կանեինք ադրբեջանական երկաթգիծը, որն ապրանքատար է եւ շատ ավելի կարեւոր: Եթե դա ունենայիք, Հայաստանը չէր լինի շնչահեղձ շրջափակման մեջ»:
Բանաստեղծի համար անհասկանալի են նաեւ ՌԴ վարչապետի որոշ քայլերը. «Ինչո՞ւ Մեդվեդեւը Հայաստան գալուց հետո նախապես չպայմանավորված կարգով գնաց Բաքու: Ի՞նչ է նշանակում այս օրերին Բաքու-Մոսկվա սիրախաղը, ի՞նչ կա դրա տակ թաքնված»:
Դավիթ Հովհաննեսը Ռուսաստանին համեմատեց Արշակ թագավորի հետ, որը պարսից Շապուհ թագավորին ասում էր` «Մի ոտքս մեկ սարի վրա է, մյուսը` մեկ այլ: Երբ մի ոտքս եմ սեղմում, Բյուզանդիան է հողի տակ անցնում, երբ մյուսը` դու»: «Այո, Ռուսաստանը տիրապետում է իրավիճակին Անդրկովկասում: Երբ պետք է լինում, մեր ռազմավարական դաշնակիցը որ ոտքն ուզում` սեղմում է` Հայաստանին, կամ Ադրբեջանին: Միայն իրեն հայտնի պատճառներով Ռուսաստանն Ադրբեջանին կայծակնային պատերազմի արտոնություն է տալիս եւ հույս, որ դրա արդյունքում Արցախը կթուլանա, եւ դեպի Ստեփանակերտ գրոհի ճանապարհ կբացվի, հայերն էլ կխեղճանան, Ադրբեջանն էլ կգա Ռուսաստանի թեւի տակ: Բայց Ադրբեջանը երբեք չի թողնի իր հավատակից թուրքին եւ չի գնա Ռուսաստանի թեւի տակ»:
Կարդացեք նաև
Մտավորականը նաեւ կարծիք հայտնեց, որ Արցախյան հակամարտությունը հնարավոր չէ լուծել խաղաղ ճանապարհով. «Այդպես բանակցում են ադեկվատ երկրի իշխանության հետ, իսկ Ադրբեջանի իշխանությունն ադեկվատ չէ: Խաղաղությունը պետք է պարտադրել, իսկ մենք կարող ենք դա պարտադրել հաղթական պատերազմով»:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
