Այսօր Երեւանի կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալում հանդիպեցինք անցյալ տարվա դեկտեմբերին, ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում ծանր վիրավորված Արմենակ Առուստամյանին: Նա A1plus.am-ին տված հարցազրույցում պատմել էր, որ առանց հենակների չի կարողանում տեղաշարժվել, իսկ դուրս գրվելուց հետո հոսպիտալում իրենից մոր անձնագիրն էին պահանջել հենակները նրան տրամադրելու համար. «Մայրս էլ դպրոցում է աշխատում, անձնագիրը նրան պետք էր, գնաց որ վերցնի, ասեցին այդ խադունոկը բերեք, որ անձնագիրը տանք, մայրս էլ ասեց, որ տղաս դրանով է քայլում, ո՞նց հետ տամ, ասեցին՝ չէ չենք կարող դա ձեզ տալ»:
Արմենակի մայրն էլ պատմել է, որ որդու հետվիրահատական ծախսերը հոգալու համար ընտանիքն աջակցության կարիք ունի, ընտանիքի միակ խնամակալը մայրն է, որն ընդամենը 35 հազար դրամ աշխատավարձ է ստանում.«Իր աղիքը հիմա դուրսն է, էդ աղիքի համար պարկեր են պետք, արդեն բժիշկներն ինձ ասում են, որ առեք բերեք այդ պարկերը, որ մենք դնենք»:
Չնայած օրերս կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալի պետի բուժական գծով տեղակալ Արտաշես Խաչատրյանն Aravot.am-ի հետ զրույցում անդրադարձել էր այս խնդրին եւ վստահեցրել, որ Արմենակի բուժումն իրենք շարունակում են, վիրավորն իրենց հսկողության տակ է, բայց մենք այսօր զրուցեցինք նաեւ Արմենակ Առուստամյանի հետ: Նա մեզ հետ զրույցում պատմեց, որ շատերը սխալ են հասկացել իրեն. «Տարածվել է, որ բժիշկներն ինձ անտեսել են, բայց բժիշկները շատ հոգատար են իմ հանդեպ, ամեն ինչ ժամանակին են արել: Անձնագրի պահին էլ չեմ ուզում անդրադառնալ, դա լուծված է:
Անձամբ ես չէի ուզում բարձրացնել խնդիրը, իմ հարազատներն էին ուզում խնդիր բարձրացնել, որ ես սոցիալապես անապահով ընտանիքից եմ, վիրավորված եմ եւ ոչ մի տեղից օգնություն չեմ ստացել»:
Մանրամասները` տեսանյութում
Նելլի ԲԱԲԱՅԱՆ
Ինչպես միշտ,էլի ընկնում ենք հերթական անտեղի արդարացման դաշտ: Երեվութն առկա է,ինչ իմաստ ունի մնացացը……
Ինչ կար չհասկանալու …Անձամբ ես ոչ մի բողոք ,ուղղված դեպի բժիշկները,չեմ լսել: Պատկերացնում եք այս երիտասարդի հոգեվիճակն,որ այսքանից հետո մի հատ էլ պիտի արդարանա ,ինչէ թե որոշ մարդիկ ճիշտ չեն հասկացել: Այս մարդը պարզապես ուզում է ոտքի կանգնել :Օգնում եք ՝ օգնեք,հույս տվեք,ոչ թե ավելի բարդացրեք վիճակը: