Ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանին թշնամու սանձազերծած նենգ պատերազմում հերոսացած հայ զինվորների հոգեհանգստի եւ հուղարկավորության ժամանակ զոհվածների ընտանիքի անդամների կողքին պարտադիր հերթապահում են շտապ օգնության բուժանձնակազմերը:
Aravot.am-ը զրուցեց բժշկուհի Աննա Գաբրիելյանի հետ:
«Անհնար է նկարագրել զավակ, ամուսին, եղբայր կորցրած ընտանիքների ցավը: Բայց ինձ ապշեցնում է նրանց՝ ողբերգությունը հոգում արժանապատիվ կրելու տոկունությունը: Ես բժիշկ եմ ու պայքարում եմ մահերի դեմ:
Ոչ մի բժիշկ, ոչ մի հայ ծնող, ամբողջ հայ ժողովուրդը պատերազմ չի սիրում եւ երիտասարդների մահ չի ուզում: Մենք ուզում ենք խաղաղ ապրել: Այն աստիճան ենք ուզում, որ որպես կանոն անմիջապես չենք պատասխանում մեր հանդեպ իրականացվող ագրեսիաներին, ոտնձգություններին ու բռնություններին: Բայց դրան էլ չափ ու սահման կա: Եվ երբ թշնամին կապը կտրում է, արժանի հակահարված ենք տալիս՝ նրան իր իսկական տեղը դնելով: Դա հարկադրված պատասխան է, ինչը գերազանց է կատարում հայ 18-20 տարեկան երիտասարդը: Ցավոք, նաեւ իր կյանքի գնով:
Ես հպարտանում եմ հայ զինվորով, խոնարհվում նրան լույս աշխարհ բերած ծնողների առջեւ: Ալիեւի համար իր զինվորի կյանքը գրոշի գին անգամ չունի: Դրա համար էլ ամեն մի նոր սադրանքի ժամանակ հարյուրավոր զոհեր տալուց հետո էլ խելքի չի գալիս:
Իսկ մեզ համար ամեն մի զինվորը մարդկային կյանք է, ամեն մի զոհը՝ անդառնալի համաժողովրդական կորուստ: Ուզում եմ, որ պատերազմներն ընդմիշտ ավարտվեն, որ ամեն մի զինվոր հայրենիքի առջեւ իր սուրբ պարտքը կատարելուց հետո ողջ ու առողջ տուն վերադառնա», – ասաց բժշկուհի Աննա Գաբրիելյանը:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
