Ուղիղ 37 տարի առաջ էկրան բարձրացավ ռեժիսոր Ստանիսլավ Գովորուխինի նկարահանած «Հանդիպման վայրը փոխել չի կարելի» ֆիլմը, որի սցենարի հեղինակներն էին Արկադի եւ Գեորգի Վայներ եղբայրները, օպերատորը՝ Լեոնիդ Բուրլական, կոմպոզիտորը՝ Եվգենի Գեւորգյանը: Լեգենդար ֆիլմի հեռուստատեսային պրեմիերան կայացավ 1979 թ. մարտի 29-ին: Այդ օրը սովետական միլիցիայի տոնն էր ու համընկել էր Գովորուխինի ծննդյան օրվա հետ: Ֆիլմը նկարահանվել էր Վայներների «Գթասրտության դարաշրջանը» գրքի հիման վրա: Երբ նրանք նորատիպ գրքի մի օրինակ նվիրեցին Վլադիմիր Վիսոցկուն, վերջինս վերադարձավ նրանց մոտ ասելով. «Я пришел застолбить Жеглова» (Ես եկել եմ Ժեգլովին «ինձանով» անելու): Վայներները զարմացան՝ այսինքն ի՞նչ նկատի ունի:
Վիսոցկին նրանց պատասխանեց. «Սա իսկական ֆիլմ է, հզոր ֆիլմ, եւ դա հենց իմ դերն է, ոչ ոք Ժեգլովին այնպես չի մարմնավորի, ինչպես ես»: Ժամանակը ցույց տվեց, որ Վիսոցկին բացարձակ իրավացի էր: Հանուն նրա՝ Վայներները փոփոխություններ մտցրին սցենարում, նրանց մոտ Ժեգլովը 25-ամյա գեղեցկադեմ, թիկնեղ երիտասարդ էր: Ռեժիսոր Գովորուխինն էլ հետագայում հիշում է. «Ես Վոլոդյային այդ դերի համար լավագույն թեկնածու էի տեսնում թեկուզ եւ առանց փորձնական նկարահանումների: Ի սկզբնանե պարզ էր, որ նա պետք է խաղա այդ դերը»: Քանի որ Վիսոցկին երբեւէ էկրանին չէր երեւացել, Գովորուխինը եւս մի քանի հոգու փորձնական նկարեց ու ցույց տվեց ղեկավարությանը: Մյուսները չէին կարող «ձգել» Վիսոցկու չափ: Նա լավագույնն էր, եւ դա համոզեց նաեւ Կենտրոնական հեռուստատեսության ղեկավարությանը: Ենթադրվում էր, որ կինոնկարի ամեն սերիայում գլխավոր հերոսը պետք է երգի, հետագայում Գովորուխինը ձեռնպահ մնաց այդ միտքը կյանքի կոչելուց, ինչը վեճերի տեղիք տվեց: Վիսոցկին էլ որոշեց հրաժարվել դերից ու Մարինա Վլադիի հետ մեկնել արտասահման ճամփորդության: Ռեժիսորը նրան համոզեց չթողնել դերը, քանի որ նկարահանումները կառուցվելու էին՝ առանցքում ունենալով հենց Վիսոցկու հերոսին: Ռեժիսորը սպասեց՝ մինչեւ նա վերադառնա ուղեւորությունից:
Վիսոցկին հայտարարեց, որ ֆիլմի հետ կապված հարցազրույցներ չի տալու, քանի որ դրա կարիքը չի տեսնում եւ ձեւամոլության հետեւից չի ցանկանում ընկնել. «Հարցազրույցներ չեմ տա ոչ թե այն պատճառով, որ ասելիք չունեմ, այլ նրա համար, որ ֆիլմը մենք ստեղծել ենք ընկերներով, կլանով, ես մեծագույն հաճույք եմ ստացել աշխատանքից, ավելին՝ եղել են պահեր, որ ուղղակի «լողացել» եմ դերի մեջ»:
Ֆիլմում Շարապովի դերի համար պայքար է գնացել, ռեժիսորը հրավիրել է ժամանակի լավագույն դերասաններին, սակայն ընտրվել է Վ. Կոնկինը, ինչը հարուցել է սցենարի հեղինակների դժգոհությունը: Կանացի գլխավոր՝ Սերժանտ Սինիչկինայի դերը փորձել են 12 դերասանուհիներ: Վիսոցկին Գովորուխինին փորձում էր համոզել, որ այն տրվի Մարինա Վլադիին, սակայն գեղարվեստական խորհուրդը դեմ էր դրան՝ բանդիտների դեմ պայքարի դուրս եկած սերժանտին պետք է մարմնավորի ոչ թե օտարերկրացին, այլ անաղարտ կենսագրությամբ սովետական քաղաքացուհին: Գրպանահատ Կիրպիչի դերի համար հրավիրեցին համախորհրդային հեղինակություն Ստանիսլավ Սադալսկուն: Վերջինիս ու Վիսոցկու մշտական կատակներն ուղղակի ափերից հանում էին Կենտրոնական հեռուստատեսության հովանավորյալ Կոնկինին: Ֆիլմում մի կտոր կա, որտեղ Կուրավլյովն ու Վիսոցկին պետք է բիլիարդ խաղան, սակայն նրանք երկուսն էլ հեռու էին բիլիարդից, ուստի կադրերում կին իր ձեռքում է պահել ոչ ավել, ոչ պակաս ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ Վլադիմիր Իվանովը:
Չնայած համաժողովրդական սիրուն, «Հանդիպման վայրը փոխել չի կարելի» կինոնկարը այդպես էլ որեւէ կինոմրցանակ չստացավ, սակայն Վիսոցկուն շնորհվեց Խորհրդային միության պետական մրցանակ:
Պատրաստեց ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ
Ըստ kulturologia.ru-ի
«Առավոտ» օրաթերթ
31.03.2016
