Արմավիրի մարզի Հայթաղ գյուղի բնակիչ Սպարտակ Լեւոնյանին ծանուցվել է, որ ինքը ՀԷՑ-ին պարտք է 2006 թվականին օգտագործած հոսանքի դիմաց։ Հորդորելով պարտքը մարել եռօրյա ժամկետում, ընկերությունը միաժամանակ զգուշացրել է, որ չվճարելու դեպքում ստիպված կլինի ժամկետանց պարտքը բռնագանձել դատական կարգով։
Այս պարագայում զավեշտն այն է, որ Սպարտակ Լեւոնյանն ու նրա կինն իրենց մահկանացուն կնքել են դեռեւս 2002 թվականին, ինչից հետո նրանց տան դռները կողպված են մինչ այսօր։ «Եթե 2002 թվականից այդ տանն ապրող չկա, դռները փակ են, ո՞նց կարա հոսանքի պարտք կուտակվի։ Կամ՝ ո՞րն է տրամաբանությունը, որ պարտքը հենց 2006-ի կուտակածն է, այլ ոչ թե, ասենք, 2007-ի կամ, ենթադրենք՝ 2010-ի»,- ասաց Սպարտակ Լեւոնյանի փեսան՝ Էջմիածնում բնակվող Ռուբիկ Վարդանյանը։
Նա ասաց նաեւ, որ ծանուցագիրը ՀԷՑ-ի աշխատակցից ստորագրել եւ ստացել է Սպարտակ Լեւոնյանի հարեւանը։ Թեեւ հարեւանն աշխատակցին ասել է, որ այդ տանը 14 տարի է՝ մարդ չի ապրում, եւ որ ծանուցագիրը գոյություն չունեցող մարդու փոխարեն ինքն ստանալ չի կարող, բայց, տեղի տալով աշխատակցի համառությանը, ի վերջո, որպես Սպարտակ Լեւոնյան, ստորագրել եւ վերցրել է ծրարը։
«Ոնց որ մահացածին պարտադրել են ստորագրել ու ստանալ թուղթը, թող այդպես էլ բերման ենթարկեն դատարան ու պարտքը բռնագանձեն»,- հեգնեց մահացածի փեսան։
Սերոբ ՄԱՐՈՒԹՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
