Հունաստան պաշտոնական այց կատարած Սերժ Սարգսյանը այդ երկրի վարչապետի հետ հանդիպումից հետո ԶԼՄ-ների համար արված հայտարարության մեջ նշել էր, թե հարաբերությունների օրակարգում ամենաթույլ օղակը, ցավոք, առևտրատնտեսական կապերն են, ինչն, անշուշտ, պայմանավորված է նաև օբյեկտիվ գործոններով… Սերժ Սարգսյանն ասել է. «Պարոն Ցիպրասին ասացի, որ մենք ուշադրությամբ հետևում ենք առկա խնդիրների հաղթահարմանն ուղղված Հունաստանի կառավարության ջանքերին»:
Սարգսյանի այդ անդրադարձը, թերևս, եզակի դեպքերից է պաշտոնական արարողությունների ընթացքում հնչող ճառերից, երբ առարկայական կապ կա իրականության հետ: ՀՀ-ին իսկապես շատ կարևոր է հետևել Հունաստանի իրավիճակին ու զարգացումներին, միայն թե ոչ թե հայ-հունական առևտրատնտեսական կապերի հեռանկարի՝ այստեղ խնդիրները շատ ավելին են, քան զուտ Հունաստանի տնտեսական ծանր վիճակը, այլ ընդհանրապես ՀՀ տնտեսության գլխին կախված դամոկլյան սրի պատճառով: ՀՀ գլխին կախված է այն սուրը, որն արդեն ընկավ Հունաստանի տնտեսության գլխին:
Հունաստանը հայտնվեց ահռելի արտաքին պարտքի ներքո, և միայն Եվրամիության ցուցաբերած միլիարդավոր դոլարների օգնությունը պետությանը հնարավորություն տվեց պահպանել ինքզինքը՝ թեև բավականին ցնցումնառատ մի ժամանակաշրջանի միջով անցնելով: Եվ եթե Հունաստանի դեպքում մի շարք հանգամանքներ նպաստեցին նրան, որ այդ ցնցումները չհանգեցնեն ընդհանրապես պետականության համար անդառնալի աղետների՝ այստեղ աջակցող գործոնները ունեին և՛ քաղաքական, և՛ տնտեսական և՛ անվտանգության բաղադրիչներ, ապա ՀՀ դեպքում այդ ամենը գոյություն չունի, և եթե ՀՀ գլխին էլ ընկնի այդ դամոկլյան սուրը, ապա ի տարբերություն Հունաստանի, որին հետևում է, օրինակ, Հայաստանը, Հայաստանին հետևող չի լինի, որովհետև Հայաստան պարզապես չի լինի:
Արամ Ամատունի
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
