«Եթե անգամ Մարտի 1-ն ի զորու չէ համախմբել մեր ընդդիմությանը, ապա անիմաստ է հույս փայփայել, որ երբեւէ, հատկապես ընտրությունների շեմին նրանք կմիավորվեն։ Թվում է՝ Մարտի 1-ի խորհուրդը, 2008-ին կրած կորուստները, զոհվածների հարազատներին ապրումակցելու ձգտումը պետք է ստիպեին, որ ընդդիմադիր ուժերը մի կողմ դնեին իրենց մանր-մունր տարաձայնությունները եւ տարվա մեջ այս մեկ օրը գոնե իրար կողքի կանգնեին, իրար հետ հիշեին ու խորհեին։
Բայց նախնական բանակցությունները՝ համատեղ հանրահավաք հրավիրելու մասին, կարելի է ասել, ձախողվեցին, եւ յուրաքանչյուր ուժ առանձին նշեց այս օրը՝ Մյասնիկյանի արձանի մոտ, ապա Ազատության հրապարակ գնալով անջատ-անջատ։
Իսկ մինչ այդ էլ իրար մեղադրելով համաձայնության չգալու, միմյանց առաջ խոչընդոտներ հարուցելու, կեսից ծրագրերը փոխելու, Մարտի 1-ը քաղաքական նպատակներով օգտագործելու մեջ։ Հենց այս պառակտվածությունն է իշխանության հաղթանակի գրավականն ու հույսը։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
