Այսօր Գյումրու «Նանե» հյուրանոցում «Սիվիլիթաս» հիմնադրամը կազմակերպել էր հանրային քննարկում՝ «Մեդիան քաղաքացիների քաղաքական որոշման և կողմնորոշման միջոց. Գյումրիի փորձը» թեմայով: Մասնակիցները ԶԼՄ-ների, քաղաքական կուսակցությունների, հասարակական սեկտորի ներկայացուցիչներ էին:
Բանախոսները երեքն էին՝ մեդիա փորձագետ Գեղամ Վարդանյանը, «ԳԱԼԱ» ՀԸ լրագրող Արմենուհի Վարդանյանը ու լրագրող Թաթուլ Հակոբյանը: Քննարկումը վարում էր «Սիվիլիթաս» հիմնադրամի վերլուծաբան Դերենիկ Մալխասյանը:
«ԳԱԼԱ» հեռուստաընկերության լրագրող Արմենուհի Վարդանյանը նկատեց, որ Գյումրիում մեդիան առանձնանում է իր անկախությամբ ու հեղինակությամբ: «Լրատվամիջոցի խոսքը քաղաքացիների համար պետք է լինի հեղինակավոր ու հարգանքի արժանի, նույն բանը ես չեմ կարող ասել Երեւանում: Ես ուզում եմ մեջբերել հանրաքվեի փորձը. երբ մեր երեւանյան գործընկերները լուսաբանում էին ընտրախախտումներ, թե ինչպես էին ընտրակեղծարարները ազատ, տեսախցիկների առաջ ցուցակները ձեռքերի տակ խփած՝ ազատ քայլում, առանց կաշկանդվելու, առանց մտածելու, որ լրատվամիջոց է, եկել է, մեզ է ֆիքսում, վաղը մյուս օր կարող է խնդիր լինել, Գյումրիում նման բան չկա: Գյումրիում, երբ տեսախցիկը հայտնվում է ամենաթեժ ընտրատեղամասում, որտեղ թաղային խուժանը հասցրել է գրոհել, մենք ունենք փորձ, խուժանը չի փորձում խաթարել, խոչընդոտել աշխատանքը», -ասաց Արմենուհի Վարդանյանը:
Կարդացեք նաև
Մեդիա փորձագետ Գեղամ Վարդանյանն էլ, կարեւորելով տեղական լրատվամիջոցի դերը, նշեց, որ Հայաստանում շատ քիչ դեպքեր են եղել, երբ որ հանրությունն է ֆինանսավորել լրատվամիջոցը: Դեպքերից մեկը հենց Գյումրիում է արձանագրվել, երբ մարդիկ դրամահավաք կազմակերպեցին ու հայտարարեցին, որ տվյալ լրատվամիջոցը պետք է պահել. խոսքը իշխանությունների կողմից հալածվող «ԳԱԼԱ» հեռուստաընկերության մասին էր:
Լրագրող Թաթուլ Հակոբյանն էլ, շարունակելով տեսախցիկների թեման, ասաց. «Ես Կապանում զգացի, երբ որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը մարզպետարանի դիմաց գոռում էր՝ Լիսկա իջի, ուղիղ եթերում, այ, այս տեսախցիկները, որ դրված են, այս տեսախցիկները յուրաքանչյուր իշխանության ախորժակը զսպելու միջոց է, որ քիչ ծեծեն մարդկանց, քիչ սպանեն մարդկանց, քիչ կեղծեն եւ այլն, եւ այլն… Այսինքն, սա է նաեւ մեդիա դերը, դրանք ինչ-որ իմաստով աչք են: Դուք պատկերացնո՞ւմ եք Րաֆֆի Հովհաննիսյանն առանց տեսախցիկի գնա, ասի՝ Լիսկա՛, դե դուրս արի: Լիսկան դուրս չի գա, մի կրակոցով այլեւս Րաֆֆի Հովհաննիսյան չէինք ունենա»,-ասաց Թաթուլ Հակոբյանը:
Բանախոսների մեջ բանավեճ ծավալվեց լրագրողի միայն իր մասնագիտությամբ զբաղվելու մասին. «ԳԱԼԱ»-ի լրագրողը նշեց, որ Գյումրիում իշխանությունների պարտությունն այն պատճառով է, որ լրագրողը ստիպված է եղել հանդես չգալ միայն որպես լրագրող: «Շատ ընտրատեղամասերում, երբ որ իրենց տեղերում չեն եղել հանձնաժողովականները, ոստիկանները, վերջին դեպքը հիշեցնեմ, երբ սարսափելի վիճակ էր ընտրատեղամասում, ոստիկանները գիրք էին կարդում, մեր օպերատորն էր ֆիքսել, թե ոնց են ընթերցանությամբ զբաղվում: Այդ դեպքում լրագրողը ստիպված է եղել մի կողմ դնել իր լրագրողական գործիքներն ու ասել՝ ես կանգնում եմ այս ընտրատեղամասում, չեմ գնում այստեղից այնքան ժամանակ, մինչեւ չեն հաշվում ձայները», -ասաց Արմենուհի Վարդանյանը:
Մեդիա փորձագետ Գեղամ Վարդանյանը հակադարձեց՝ ասելով. «Գիտես քո ասածը ի՞նչ է նշանակում, նշանակում է՝ լրագրողն այն արտադրանքը, որը տալու է, ինքը ի վիճակի չէ իր լսարանին, այսինքն` այնքան ուժ չունի, որ իր լսարանին դրդի գործողության, ինքն է անում այդ գործողությունը: Լրագրողը իր վերահսկողական գործը պետք է անի իր արտադրանքով, ոչ թե ֆիզիկական միջամտությամբ»:
Լրագրող Թաթուլ Հակոբյանն էլ ասաց. «Շարունակում եմ պնդել, որ լրագրողը չի կարող լինել ե՛ւ լրագրող, ե՛ւ քաղաքական գործիչ, լրագրողը կարող է լինել միայն լրագրող ու վերջ: Սա իմ համար անգամ քննարկման թեմա չէ, իսկ այն լրագրողները, որոնք պաստառ են բարձրացնում, ասենք՝«Ո՛չ գազի թանկացմանը», ես ասել եմ, թող գնան ուրիշ գործով զբաղվեն, գոնե ինձանից թող հեռու մնան, ես պահպանելու եմ այդ սկզբունքը»:
Թաթուլ Հակոբյանն, անդրադառնալով Գյումրիի մեդիա փորձին, ասաց, որ հասարակությունը, քաղաքային միջավայրն է ծնել «Գալա», «Ասպարեզ» ու այլ լրատվամիջոցներ ու թույլ չի տվել, որ Սերժ Սարգսյանը 80-90 տոկոս խփի: Գյումրին, ըստ բանախոսի, ավանդույթներով մի քաղաք է, որը թույլ չի տալիս թաղի խուժանին, ընտրակեղծարարին ակտիվանալու: Դերենիկ Մալխասյանի այն դիտարկմանը, թե Գյումրին, մեծ թվով ազատ լրատվամիջոցներ ունենալով, երբեմն որակվում է որպես կրիմինալ մայրաքաղաք, Թաթուլ Հակոբյանն ասաց. «Դա առաջին հերթին արդար չէ Սուրիկ Խաչատրյանի նկատմամբ, քանի դեռ կա Սուրիկ Խաչատրյանը կամ Թոխմախի Մհերը կամ այլ հանցագործ կամ կիսահանցագործ հանրապետական, չի կարելի որեւէ մարզ, քաղաք կրիմինալ անվանել»: Ըստ բանախոսի, թատրոն, քաղաքային միջավայր ունեցող Գյումրիում հասարակությունն է պաշտպանում լրատվամիջոցներին:
Այնուհետ սկսվեց հարց ու պատասխան ներկաների հետ: Շիրակի մարզային գրադարանի տնօրեն պարոն Ամիրյանը, որը նույնպես մասնակցում էր քննարկմանը կարծիք հայտնեց, որ իր համար ամենալուսավոր կետն այն է, որ մեր ոստիկանները գիրք են կարդում:
Նունե ԱՐԵՎՇՏԱՅԱՆ
