Թեև դեռ բավականաչափ ժամանակ կա Հայաստանում նախընտրական շրջանի պաշտոնական մեկնարկին, այդուհանդերձ հստակ է, որ փետրվարի 12-ի ելույթով Սերժ Սարգսյանը տվել է այդ մեկնարկը, ընդ որում՝ հստակ աշխատանքային ցուցումներով, որ ուղղված էին իշխող մեծամասնությանը: Ըստ էության, այդ մեկնարկի տրամաբանության մեջ է նաև ՀՅԴ-ի հետ կոալիցիան, որը կարելի է համարել նաև որպես նախընտրական առաջին քայլ: Հայաստանն այդպիսով արդեն գործնականում գտնվում է նախընտրական տրամաբանության շրջանակում, ինչով էլ պայմանավորվելու են ներքին գործընթացները:
Եթե քաղաքական այն ուժերին, որոնք հանդես են գալիս ընդդիմության դիրքերից, չի հաջողվում թելադրել որևէ այլ օրակարգ, ապա կասկածից վեր է, որ նախընտրական գործընթացն անցնելու է իշխանության թելադրանքով, իշխանության սցենարով, քանի որ առայժմ զարգացումներ թելադրում է միայն իշխանությունը:
Ընդդիմադիր դաշտում ներկայումս տեղի ունեցող զարգացումներն ընթանում են կարծես թե երեք ուղղությամբ: Դա «Նոր Հայաստանի», այսպես ասած, «հակաընտրական» տրամաբանությամբ շարժումն է, որի մասնակիցները հայտարարում են ընտրությանը մասնակցելու ավելորդության մասին: Մյուսը Ընտրական օրենսգրքի մշակումների շուրջ համատեղ դիրքորոշում ձևավորելն ու դրա առանցքով միավորվելու նախաձեռնությունն է, որով, ըստ էության, ՀԱԿ-ն է հանդես գալիս: Եվ երրորդը ընդդիմադիր դաշտում նոր մոտեցումների, հանրության հետ աշխատանքի նոր բովանդակության, որակների, մեթոդաբանության փնտրտուքն է, որով ներկայումս հանդես են գալիս երկու ուժեր՝ «Քաղաքացիական պայմանագիր» և «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունները, իհարկե, ամեն մեկն առանձին ռեժիմով: Ընդ որում՝ բացառված չէ, որ մարտավարական նկատառումներն ու անհրաժեշտությունները կարող են բոլոր երեք ուղղությունների ներկայացուցիչներին բերել միևնույն հարթության վրա որևէ աշխատանքի, բայց ակնհայտ է, որ այս երեք ընդհանուր ուղղությունները 2017-ին ընդառաջ կլինեն անփոփոխ:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
