Հայաստանում Եվրամիության դեսպան Պյոտր Սվիտալսկին հայտարարում է, որ կուլիսային զրույցներում ազդակներ է ստացել Հայաստանի իշխանություններից, որ Ընտրական օրենսգիրքը «արդար եղանակով» է կազմվելու: Հետաքրքիր է՝ Եվրամիության դեսպանին հետաքրքրե՞լ է, օրինակ, այն, թե ինչու է այդ հավաստիացումը արվում կուլիսային զրույցներում և ոչ թե, ասենք, հրապարակավ:
Այն, որ այդ հավաստիացումները կուլիսային են, արդեն իսկ դրանց հանդեպ առաջացնում է անվստահություն, որովհետև կուլիսային հավաստիացումները ենթադրում են նաև կուլիսային պատասխանատվություն: Իսկ Հայաստանի համակարգային խնդիրներից առաջիններից մեկը հենց կուլիսային պատասխանատվությունն է, այսինքն՝ այն, որ պատասխանատվությունը Հայաստանում կուլիսային ինստիտուտ է:
Եվ այստեղ է նաև ըստ էության, օրինակ, Հայաստանի համար շատ կարևոր եվրաասոցացման գործընթացի խայտառակ տապալման պատճառներից մեկը, միգուցե նույնիսկ կարևորագույնը: Այդ գործընթացը ևս իր մեծ մասով, և պատասխանատվության մասով ամբողջապես մնաց կուլիսային հարաբերությունների ոլորտում, ինչն էլ բերեց այն հետևանքին, որ այդ գործընթացը հրապարակային մակարդակում ունեցավ ուղղակի ամոթալի և Հայաստանի պետական վարկը արատավորող տապալում:
Կուլիսային պատասխանատվությունները սովորաբար ավարտվում են հենց հրապարակային անպատասխանատվության շքերթներով: Ընդ որում՝ հենց այդ պատճառով է, որ քաղաքակիրթ աշխարհի զարգացման հիմքում դրվել է նաև հրապարակայնության գաղափարը, հրապարակայնությունը հասցվել է արժեքի և կառավարման չափանիշի մակարդակի, հրապարակային պատասխանատվությունը ոչ միայն վերածվել է քաղաքական կայացած ավանդույթների, այլ նաև ամրագրվել է օրենսդրորեն՝ դառնալով այդ աշխարհը ներկայացնող պետությունների զարգացման հիմնասյուներից մեկը: Եվ այդ թվում՝ առաջին հերթին նաև եվրոպական առաջատար պետությունների:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
