Զրույց ռեփեր Համոյի՝ Հմայակ Ադիյանի հետ
-Ինչո՞ւ ընտրեցիք ռեփը:
-Երեւի խոսքս մասսայական դարձնելու կարիք կար, բողոք ունեի, մտահոգություն այս կամ այն երեւույթի մասին, որ ուզում էի բարձրաձայնել:
-Ո՞վ է եղել Ձեր առաջին ուսուցիչն այդ ասպարեզում:
-Ուսուցիչ, որպես այդպիսին, չեմ ունեցել… Պարզապես ոգեւորվել եմ Թուփակից եւ մյուսներից:
-Ձեր կարծիքով՝ ինչպե՞ս են ընդունում ռեփը Հայաստանում:
-Կարծում եմ՝ արդեն դրական: Բայց կան նաեւ կատարողներ, ովքեր իրավունք չունեն մասսայականացնել իրենց անորակ երգերը, որտեղ խոսում են միայն իրենց սեքսուալ արկածների մասին:
-Իսկ ինչե՞ս եք վերաբերվում այն փաստին, որ Հայաստանում ռեփ են «կարդում» նաեւ աղջիկները:
-Դրական… Իհարկե, խտրականություն չկա այդ առումով, նույնիսկ երբեմն կանանց համար ավելի հետաքրքիր կլինի լսել աղջիկներին, եթե անսեռ հարցեր են շոշափվում: Ինքս էլ ավելի հաճույքով կլսեմ նրանց:
-Ի՞նչ է ռեփը Ձեզ համար:
-Հարթակ, ինչ-որ ամբիոնից խոսելու հնարավորություն:
-Երբեւէ լսե՞լ եք բամբասանքներ Ձեր մասին, որոնք չեն համապատասխանում իրականությանը:
-Այո, լսել եմ, որ ծեծել են ինձ, կամ՝ իբր հիվանդ եմ…
-Նկարահանվել եք նաեւ «Բանակում» հեռուստասերիալում՝ կերտելով բավականին բարդ կերպար, ինչպե՞ս կարողացաք համատեղել աշխատանքը թատրոնում, կինոյում եւ երաժշտության ոլորտում:
-Հինգ տարի է՝ աշխատում եմ Խամաճիկների պետական թատրոնում եւ կարողացա հմատեղել միայն այն պատճառով, որ սիրում եմ իմ մասնագիտությունը: Այդ դեպքում ամեն բան հնարավոր է:
-Բավականին սիրված եք եւ ունեք երկրպագուների որոշակի բանակ, դա ինչ-որ տեղ պարտավորեցնո՞ւմ է եռանդուն լինել որպես ռեփեր:
-Իհարկե, պարտավորեցնում է, բայց հիմա ամբողջ ժամանակս նվիրել եմ թատրոնին: Անընդհատ փորձեր են, եւ ես չեմ հասցնում ստուդիա մտնել: Ունեմ գործեր, բայց դեռ չեմ ձայնագրվել:
-Հաճա՞խ եք հանդիպում երկրպագուներին, նրանց հետ շփումը ստացվո՞ւմ է:
-Եթե հանդիպում եմ, իհարկե, շփվում եմ հիմնականում թատրոնում:
-Կարծում եմ՝ բավականին բարդ է համատեղել թատրոնն ու ռեփը, կխոսե՞ք այդ մասին:
– Ասեմ՝ այդքան էլ բարդ չէ, քանի որ երկուսն էլ ինձ համար ամբիոններ են, որտեղից ես ասում եմ իմ ասելիքը: Թատրոնի դեպքում կերպարի միջոցով, ռեփի դեպքում՝ «կարդալու»:
-Եթե չընտրեիք ռեփը կամ թատրոնը, ո՞ր ոլորտում կշարունակեիք Ձեր գործունեությունը:
-Երեւի վաճառքի, քանի որ ես նաեւ վաճառքի մասնագետ եմ՝ մարկետոլոգ:
– Եթե հնարավորություն ունենայիք հետ տալ ժամանակը, ի՞նչ կփոխեիք ձեր կյանքում:
-Կարծում եմ՝ ոչինչ, քանի որ այն, ինչ կատարվել է ու կատարվում է ինձ հետ, ինձ միայն ուժ է տալիս:
ՀԵՂԻՆԵ ՂՈՆԱԽՉՅԱՆ
ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողուհի
Լուսանկարը՝ life.panorama.am-ի:
«Առավոտ» օրաթերթ
12.02.2016
