Ընդդիմության բացակայության պայմաններում իշխանությունն իրեն շատ հանգիստ է զգում, թուլացել է նրա միասնականությունը, եւ ողջ քաղաքական գործընթացը՝ բանավեճերի, պայքարի տեսքով, տեղի է ունենում մի տեղ՝ իշխանության ներսում՝ փակ դռների հետեւում։ «Սա դասական երևույթ է: Երբ չկա ընդդիմություն, որը ճնշում եւ ստիպում է միավորվել իշխանությանը, էլիտայի տարբեր օղակներ (ուժայիններ, գործարարներ եւ գաղափարական մարդիկ) սկսում են մրցել միմյանց հետ, փորձել իշխել իրար վրա եւ իշխանության բլիթի նոր կտորների տիրանալ։ Այս առումով ՀՀԿ-ն դասական առումով կուսակցություն էլ չէ, այլ տարբեր քաղաքական եւ տնտեսական խմբերի կոնսենսուսի վայր»,- ասաց Ալեքսանդր Իսկանդարյանը։
Չնայած իշխանության ներսում առկա բախումներին, ինչը մամուլը հաճախ ներկայացնում է Սերժ Սարգսյանի եւ Հովիկ Աբրահամյանի հակամարտության տեսքով, մեր զրուցակիցը չի կարծում, որ տվյալ հակասությունները կհանգեցնեն իշխող կուսակցության մասնատման։ «Առաջիկայում դա տեղի չի ունենա, քանի որ այդ խմբերի համար ավելի ձեռնտու է իշխանության մեջ գտնվելը, քան դրանից դուրս»,- նշեց նա։
Միեւնույն ժամանակ անորոշ է մնում վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի քաղաքական ապագան, որին, ըստ մամուլի տեղեկությունների, ցանկանում է թուլացնել Սերժ Սարգսյանը, քանի որ Աբրահամյանի վարչապետությունը խորհրդարանական կառավարման համակարգում կարող է հանգեցնել Սարգսյանի՝ քաղաքական գործընթացների վրա ազդեցության կարողությունների խիստ սահմանափակման։
«Ինչ վերաբերում է Աբրահամյանին, ապա այս հարցում կարծում եմ անգամ իշխանության մեջ դեռ վերջնական չեն որոշել՝ ինչ անել։ Գործընթացը գնում է, սակայն դեռ պարզ չէ՝ ինչպես կավարտվի»,- ասաց մեր զրուցակիցը նկատելով եւս մեկ կարեւոր հանգամանք. «Ողջ գործընթացն ընթանում է հանրային անտարբերության պայմաններում։ Հանրությունն այն ընկալում է որպես ինչ-որ օտար բան»։
Կարդացեք նաև
Արշալույս ՄՂԴԵՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
