«Մենք պատրաստ ենք համագործակցել ադրբեջանական կողմի հետ՝ Սարսանգի ջրային ռեսուրսների օգտագործման հարցում»,- անդրադառնալով նախօրեին ԵԽԽՎ-ում ընդունված բանաձեւին, երեկ այսպիսի հայտարարության արեց ԼՂՀ վարչապետ Արայիկ Հարությունյանը։
Ըստ վարչապետի, Բաքուն ինքն է խնդիր ստեղծում այդ առումով՝ չհամաձայնելով Ղարաբաղի հետ որեւէ տիպի համագործակցության։
Արդյոք հնարավորություն կա՞ Սարսանգի ջուրը հասցնել մինչեւ Ադրբեջան, ո՞ր դեպքում է դա հնարավոր։ Այս թեմայով հարցերին երեկ պատասխանել է ԼՂՀ վարչապետ Արայիկ Հարությունյանը։
– Խնդրում եմ անդրադարձեք նաեւ բանաձեւի քաղաքական նշանակությանը։ Որքան էլ հեղինակը փորձում էր խնդիրը ներկայացնել որպես բնապահպանական, հումանիտար հարց, այնուամենայնիվ պարզ էր, որ հարցը շահարկվում է ԼՂ հակամարտության հարցով Մինսկի խմբի գործունեությունը ստվերելու համար։ Ըստ ձեզ, ի՞նչ քաղաքական հետեւանք կարող է ունենալ բանաձեւը։
Կարդացեք նաև
– ԵԽԽՎ այս բանաձեւն այնքան բնապահպանական եւ հումանիտար բնույթի է, որքան տափակ է երկրագունդը։ Եթե հումանիտար հարց են բարձրացնում, ապա ինչո՞ւ ԼՂՀ քաղաքացիների նույնական զրկանքների մասին ընդհանրապես խոսք չկա։
Միանշանակ է, որ բանաձեւը քաղաքական դրդապատճառներ ունի, եւ Ադրբեջանը փորձել է առավելագույնս օգտագործել այն քարոզչական եւ դիվանագիտական ճնշման համար։
Իհարկե, դրա նպատակներից մեկն էլ Մինսկի խմբի գործունեությունը ստվերելն էր՝ ցուցադրելով նրա հանդեպ պաշտոնական Բաքվի դժգոհությունը։
Այնուամենայնիվ, չեմ կարծում, թե դա որեւէ լուրջ ազդեցություն կգործի հակամարտության կարգավորման խաղաղ գործընթացի վրա, մանավանդ որ ԵԽԽՎ բանաձեւերը զուտ քարոզչական նշանակություն ունեն, իսկ ԵԽԽՎ-ն, որպես կառույց, գնալով հեղինակազրկվում է այսպիսի տխրահռչակ բանաձևերի պատճառով։
Սյուզաննա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
