Հունվարի 21-ի գրեթե ամբողջ օրվա ընթացքում Ռուսաստանի Դաշնության արժույթը՝ ռուբլին, արձանագրում էր անկման ռեկորդներ: Դա վերջին օրերին դարձել է սովորական մի գործընթաց, որը հավանաբար կարող է շարունակվել նաև այսօր: Այն, ինչ տեղի է ունենում ռուբլու հետ, մեծ հաշվով, պետք է որ Հայաստանի համար չունենար նշանակություն, կամ ունենար, բայց քաղաքական այլ իմաստով: Մասնավորապես, Ռուսաստանի տնտեսության ցնցումները, մեծ հաշվով, Հայաստանի համար պետք է լինեին ռուսական քաղաքական մամլիչից դուրս գալու հնարավորություն: Սակայն իրավիճակն, իհարկե, այլ է, և ռուսական ռուբլու ցնցումները լրջագույն մարտահրավեր են Հայաստանի տնտեսությանը, քանի որ այդ ցնցումները ռուսական տնտեսության ցնցումն են: Իսկ Հայաստանի տնտեսությունը դրա տակ է մի շարք պատճառներով:
Չարժե դրանք թվարկել, այդ մասին շատ է խոսվել, և թերևս բոլորն էլ լավ են հասկանում, որ գերռուսաֆիկացված Հայաստանը ներկայումս քայլում է լարի վրայով կամ ավելի շուտ՝ շեղբի վրայով, ու եթե այսօր Հայաստանում տնտեսական կայունություն է, դա ամենևին չի նշանակում, որ իրավիճակը հանգստացնող է: Մեծ հաշվով, ինչպես հերթական անգամ կոալիցվող Դաշնակցության ներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանը կասեր՝ գերեզմանում էլ կայունություն է, բայց գերեզմանային կայունությունը չի կարող գնահատելի լինել:
Հայաստանը գտնվում է կայուն ռիսկերի, և այդ ռիսկերի հանդեպ կայուն անզորության ու անկենսունակության իրավիճակի առաջ: Մենք շատ լավ գիտենք, շատ ենք խոսել Հայաստանի բոլոր ձվերը մի զամբյուղում դնելու քաղաքականության հնարավոր ռիսկերի մասին, որոնց ահռելի մասը ներկայումս արդեն իսկ իրականություն է: Այժմ պետք է խոսել ոչ թե դրա, այլ ձվերը այդ զամբյուղից հանելու և այլ զամբյուղների մեջ դնելու մասին: Եվ Հայաստանը կարծես թե խոսում է:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
