Գարու՞ն էիր տենչում…
Ափսոս, ձմեռ եկավ,
Եվ քո մրսած հոգին,
Սառցե շորեր հագավ:
Թախծով պատեց հոգիս,
Ծերացավ՝ վայրկյանում,
Թվաց, մարեց կյանքս,
Այդ նույն ակնթարթում:
Հոգուդ բեկորները,
Բանտարկվեցին դարձյալ,
Սառույցների անհալ`
Վճիտ բյուրեղներում:
Նրանք էլ չեն մրսում,
Ամուր պատյան ունեն,
Ափսոս, բաժան-բաժան`
Շնչահեղձ են լինում:
Կարդացեք նաև
Մի ամբողջ է հոգին,
Չի տրոհվում երբեք,
Անզգույշ մի արարք`
Նա կմեռնի վշտից:
Ախ, որքա՞ն ջերմ է պետք,
Որ սառույցը ճեղքեմ,
Ու հոգիդ ազատեմ,
Պաղ շղթայից՝ անելք:
Պոետ քո երգերում,
Հոգին փառաբանիր,
Առանց նրա՝ կյանքում,
Չկա ոչ հույս, ոչ սեր…
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ
