«Հայերն այն երջանիկ ազգերից են, որոնց տոնածիսական համակարգը պահպանված է: Ծիսական կերակրատեսակներն այն զարդերն են, որոնք յուրաքանչյուր տոնի ժամանակ դրվում են սեղանին: Դրանց միջոցով է, որ, օրինակ, Ամանորին, հրաժեշտ են տալիս հնին եւ նորի սպասումով լցվում»,-այսօր «Հայացք» մամուլի ակումբում խոսելով տոնական կերակրատեսակների մասին, ասաց «Հայ խոհարարական ավանդույթների պահպանման եւ զարգացման» ՀԿ նախագահ Սեդրակ Մամուլյանը:
Նրա փոխանցմամբ՝ ամանորյա ծիսական կերակրատեսակների շարքում կան ուտեստներ, որոնց միջոցով մեր նախնիները աշխարհին խաղաղություն եւ առատ բերք են ցանկացել: Օրինակ՝ «Քաշիկան», որը «Հարիսայի» տարատեսակ է. «Դա ամենածիսական կերակուրն է եւ «Հարիսայից» տարբերվում է նրանով, որ չի խառնվում, որպեսզի գալիք տարին խառնակ չլինի: Պետք է հպարտանանք, որ անգամ կերակրատեսակի միջոցով աշխարհին խաղաղություն ենք մաղթում»:
Ամանորյա սեղանի մյուս կարեւոր բաղադրիչը տարեհացն է՝ քաղցր հացը, որի մեջ մետաղադրամ է դրվում. «Ամանորն ընտանեկան տոն է: Տարեհացն էլ դրա խորհրդանիշը: Չեմ պատկերացնում՝ Դուբայում Նոր տարի նշենք եւ տարեհաց կտրենք ու բաժանենք: Այդ կերակուրները մեր մառանից պետք է դրվեն սեղանին: Աշնանը պաշար անելու մշակույթ պետք է լինի»,-նկատեց Մամուլյանը:
Բանախոսի համար ընդունելի չէ տարվա խորհրդանիշ կենդանու հետ կապված «մրցավազքը». «Կապիկի միսն ուտելու չի եւ համեղ էլ չի»,-ակնարկեց նա:
Կարդացեք նաև
Ինչ վերաբերում է քաղցրեղենին, չրերից ու թխվածքներից բացի, կարելի է ավանդական Ասիլիկ-Վասիլիկներ՝ մարդակերպ թխվածքաբլիթներ պատրաստել՝ տարբեր կերպարներով:
Մամուլյանի բնորոշմամբ՝ յուրաքանչյուր երեւույթ, այդ թվում տոները, չեն կարող բնությունից անջատ լինել. «Ձմռանը մեր օրգանիզմը հավելյալ կալորիաներ ընդունելու կարիք ունի: Պահանջ կա կենդանական սպիտակուցների, ուստի պահք պահել՝ չի նշանակում՝ հյուծվել»:
Խոհարարը նաեւ տեղեկացրեց, որ Ամանորի սեղանին կարելի է դնել Անիի խոհանոցի գանձերից համարվող «Ականջապուր»-ը: Այդ մասին մանրամասն՝ այստեղ:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
