Սեյրան Սարոյան (ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ)
– Այ պարոն Սարոյան, շատ գաղափարական ստացվեցիք էս պահին։ Իսկ հիշո՞ւմ եք՝ մեր առաջին հարցազրույցի ժամանակ ինչ էի հանել Ձեր գլուխը։
– Ի՞նչ էիր հանե։
– Դե, քիչ էր մնացել, որ ինձ «տփեիք», հետո Ձեզ բացատրել էին, որ մեզ՝ լրագրողներիս, չեն «տփում», այդպես չեն պատասխանում։ Կարծես ամեն ինչ ընկավ տեղը։
Կարդացեք նաև
– Ա՜յ քեզ բան, ա՜յ քեզ բան, ես ե՞րբ եմ ասե՝ քեզ կտփեմ։ Քեզի տփել կըլնի՞, տո տնաշեն։ Հա, համ էլ դու շառ ես։
– Դե, սիմվոլիկ եմ ասում «տփել», բա ո՞նց էր Շմայսն ասել՝ «կտփեմ, մի վատ, շատ վատ բառ էլ էր օգտագործել Սեյրան Օհանյանի դեմ գրողների առնչությամբ, ասել էր՝ «կբռնաբարեմ»։
– Դե՝ լա՜վ էլի, լա՜վ էլի… բա, ուրախությունից էլ չե՜ն մեռնի…
– Փոխանակ դատապարտեք, ինչե՜ր եք ասում։
– Դե, բայց ի՞նչ է ասե Շմայսը. ուղղակի էդ մի բառը կոպիտ է ասե։ Համ էլ ես չե՞մ ասե, որ Շմայսին, ինձ կարելի է քֆուր տալ։
– Չէ, «սարն ամենքինն է հավասար», չի կարելի։
– Զինվորական մարդ ենք, ցարական բանակից է եկել էդ սովորույթը, զինվորականները կարան:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Իրատես de facto» թերթի այսօրվա համարում
