ԱՄՆ պետքարտուղարությունը երեկ պաշտոնապես ողջունել է Ներկայացուցիչների պալատի 80 կոնգրեսականների առաջարկը, որը վերաբերում է հայ-ադրբեջանական սահմանային գոտում միջոցառումների ձեռնարկմանն ու տեխնիկական սարքերի տեղադրմանը, որով պետք է նպաստեն հրադադարի պահպանմանն ու խախտման դեպքում պատասխանատու կողմի հայտնաբերմանը: ԱՄՆ պետքարտուղարության պաշտոնական դիրքորոշումը փաստացի նշանակում է, որ գաղափարը ներառված է ամերիկյան քաղաքականության օրակարգում:
Իհարկե, կասկածից վեր է, որ այն նոր չէ, պարզապես պաշտոնական Վաշինգտոնը նոր է, այսպես ասած, քաղաքական պատասխանատվություն վերցնում դրա համար, ինչը երևի թե նշանակում է, որ Մինսկի խմբի համանախագահների և հակամարտ կողմերի շրջանակում գաղափարի առաջմղումը դանդաղում է, հանդիպում որոշակի արգելքների: Ըստ ամենայնի այդ պատճառով էլ պաշտոնական Վաշինգտոնը որոշակիորեն բացահայտում է նախաձեռնությունը՝ այդպիսով երևի թե փորձելով արդեն հրապարակային փաստի առաջ դնել համանախագահ մյուս երկրներին և հակամարտող կողմերին:
Համանախագահ երկրների պարագայում խոսքը երևի թե առաջին հերթին կամ առավելապես Ռուսաստանի մասին է՝ նկատի առնելով այն հանգամանքը, որ վերջին շրջանում, ըստ էության, լուռ դիմակայություն կա կարգավորման գործընթացը արևմտյան, թե ռուսական գերակայության տակ անցկացնելու հարցում: Եվ այս առումով, իհարկե, առնվազն տակտիկական նկատառումներով Մոսկվան կարող է ընդդիմանալ հակամարտության գոտում միջոցառումների այն նախաձեռնությանը, որ ցուցաբերում է ԱՄՆ-ը:
Սակայն այստեղ, իհարկե, ամենայն հավանականությամբ խնդիրը միայն տակտիկան չէ, քանի որ նմանօրինակ նախաձեռնության առաջխաղացման պարագայում, ըստ էության, ամբողջապես փոխվում է ղարաբաղյան հակամարտության բնույթը, ինչը նաև բերելու է տարածաշրջանային լիովին նոր իրողությունների: Եվ ըստ էության՝ ստացվում է, որ այս նոր իրողությունների գեներատորը ոչ թե կովկասյան ավանդական «պարեկ» Ռուսաստանն է, այլ Արևմուտքը, որը ղարաբաղյան գոտում հետաքննությունների իր մեխանիզմով, ըստ էության, ֆորմալ պարեկություն է հաստատում տարածաշրջանում և ստանձնում անվտանգության ու կայունության ապահովումը:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
