1948 թվականից դեկտեմբերի 10-ն աշխարհում նշում է որպես Մարդու իրավունքների միջազգային օր: Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանում օրը յուրահատուկ ձեւով նշանավորվեց. HuRiCamp` մարդու իրավունքների մասին «չկոնֆերանս»-ի օրակարգը ձեւավորվեց հենց մասնակիցների՝ ՄԱԿ-ի, ԵԱՀԿ երևանյան գրասենյակի, Հայաստանում Եվրոպական միության ներկայացուցիչների կողմից:
ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի գործադիր ներկայացուցիչ Գարիկ Հայրապետյանը լրագրողներին տեղեկացրեց, որ վերջին 16 օրում ամբողջ աշխարհում կազմակերպվել է մարդու իրավունքների պաշտպանությանը նվիրված քարոզարշավ. «Հայաստանում մարդու իրավունքների պաշտպանությունը մեզ համար ցանկալի մակարդակի վրա չէ, բայց մենք ամենացածր տեղում էլ չենք: Կյանքի իրավունքի հարցից մինչեւ ընտանեկան եւ գենդերային հավասարություն՝ մարդու իրավունքների խախտման սպեկտորը բավականին լայն է»:
ՄԱԿ-ի ներկայացուցչի դիտարկմամբ՝ երիտասարդների համար կրթության հասանելիությունն ամրապնդելու, առողջապահական խնդիրներին լուծում տալու կարիք կա. «Բացթողումն այն է, որ երիտասարդներին հնարավորություն չենք տալիս ավելի մասնակից լինել որոշումներ ընդունելու հնարավորությանը»:
Կարդացեք նաև
Հայրապետյանից հետաքրքրվեցինք, թե ինչ միջոցներով է ՄԱԿ-ը Հայաստանում նպաստում մարդու իրավունքների պաշտպանությանը: «Աշխատում ենք իրականացնել տարբեր ծրագրեր, որոնք միտված են մարդու իրավունքների մասին իրազեկվածության բարձրացմանը եւ ստեղծել պայմաններ՝ համապատասխան կառույցների հետ աշխատելու համար»,-ասաց նա:
Մեր զրուցակցի խոսքով՝ առավել հաճախ ոտնահարվում են սոցիալապես խոցելի խմբերի իրավունքները. «Օրինակ, աղքատության երկու խումբ կա՝ կանանց կողմից կառավարվող տնային տնտեսությունները եւ փոքր քաղաքների բնակիչները: Գենդերային հարաբերությունների տեսանկյունից՝ երեխաները եւ կանայք առավել խոցելի են բռնությունների հանդեպ»:
Հայրապետյանի փոխանցմամբ՝ 2010թ. ԱԱԾ-ի հետ համատեղ իրականացված միակ հետազոտության տվյալներով՝ Հայաստանի կանանց 60-ը տոկոսը ենթարկվում է բռնության՝ ֆիզիկական(7-8 %), սեռական(9 %), հոգեբանական եւ տնտեսական: Հարցմանը մասնակցել է 5000 հոգի՝ Երեւանում եւ մարզերում:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
թէ Հայաստանում կանանց իրաւունքները լուրջ կարիքը ունին պաշտպանութեան՝ բացայայտ, ցաւագին եւ անհերքելի իրականութիւն է, ափսոս
սակայն այդ «հետազոտության»-ը եւ անոր արտադրած թիւը համազօր են կատակի
իսկ այս նիւթերով զբաղվող շատ մը միութիւններ լայնօրէն չափազանցում են կացութիւնը, Եւրոպայից կամ ԱՄՆ-ից շարունակել ստանալու համար իրենց նպաստներն ու ֆինանսաւորումը.
այսինքն՝ այդ տեսակի (իբրեւ թէ) «NGO»-ները բառացիօրէն շահագործում են հայ կիների տառապանքը