Քաղաքականությունը հնարավորի արվեստն է։ Քաղաքականությունը նաեւ բարոյական կանոններ չի ճանաչում։ Քաղաքականության մեջ միջոցներն արդարացնում են նպատակները։ Եվ քաղաքականության մեջ հաջողում են նրանք, ովքեր ճկուն են, ճարպիկ, խորամանկ, հմուտ են ինտրիգների ու բանսարկությունների մեջ։
Նրանք, ովքեր փորձում են ազնվության, հավատարմության, ճշմարտախոսության եւ այլ սկզբունքներ պահպանել, որպես կանոն, պատժվում են, մերժվում, դուրս մղվում քաղաքական դաշտից։ ՍԻՄ նախագահ կար, որը ժամանակին հայտնի քաղաքական գործիչ էր, բավականին մեծ կուսակցություն էր ղեկավարում, կուսակցությունն էլ բարձր տպաքանակով թերթ էր տպագրում։ Իր ազնվության, միամտության պատճառով պարտվեց ավելի ճարպիկ հակառակորդներին եւ հեռացավ քաղաքականությունից։ Նրան այլեւս չեն հիշում։
Վարչապետ կար, որ չէր կարողանում խաղեր տալ քաղաքական ուժերի հետ, չէր կարողանում ինտրիգներ հյուսել եւ այդպես էլ չձեւավորեց իր քաղաքական թիմը։ Իսկ դրա համար ընդամենը հարկավոր էր ամեն մեկին մի լավություն անել՝ տարածքի, ներկրման մենաշնորհի, բիզնեսի հարցեր լուծել։ Չարեց եւ դարձավ համընդհանուր թիրախ․ ով չէր ալարում, հարվածում էր, քննադատում ու մեղադրում «տնտեսությունը քանդելու» մեջ։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
