«Այսօր ես քաղաքական էջը իմ համար փակել եմ,- նոյեմբերի 17-ին ուսանողների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է ԲՀԿ նախկին նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը՝ ավելացնելով,- Բայց իմացեք, որ բարեգործական էջը ավելի ընդլայնել, ավելի հզորացրել եմ»: Ծառուկյանը պարզաբանել է, որ դրանով ինքն ապացուցում է, որ իր կողմից իրականացվող բարեգործությունը կապ չունի քաղաքականության հետ, և նախկինում էլ զբաղվելով բարեգործությամբ, ինքը նպատակ չի ունեցել այն օգտագործել քաղաքական նպատակներով, ինչպես որ պնդում էին տարբեր քաղաքական կուսակցությունների ներկայացուցիչներ:
Ընդհանրապես Ծառուկյանի ասածներին դժվար է հավատալ, որովհետև մինչև փետրվարի 12-ը ինքը ուրիշ բան էր հայտարարում, խոսում էր երկիրը փրկելու վճռական մտադրության մասին, իր կողմից ղեկավարվող հասարակական-քաղաքական շարժումը հաղթական ավարտի հասցնելու մասին, բայց թե ինչ տեղի ունեցավ հետագայում՝ բոլորի աչքի առաջ է: Հիմա էլ 100-հազարական դրամ բաժանելով ուսանողներին՝ դժվար է ասել, թե Ծառուկյանը հետագայի ինչ ակնկալիքներ ունի իրենց երախտագիտությունը հայտնող երիտասարդներից:
Եթե Ծառուկյանը իսկապես ցանկանար փակել քաղաքական էջը, ապա դրա լավագույն միջոցը պատգամավորական մանդատից հրաժարվելը կլիներ: Հրաժարվելով կուսակցության նախագահի և խմբակցության ղեկավարի պաշտոններից՝ Ծառուկյանը շարունակում է մնալ ԱԺ պատգամավոր, և որքան էլ տարօրինակ է, նա շարունակում է մնալ ԲՀԿ խմբակցության անդամ, թեև լինելով մեծամասնական ընտրակարգով ընտրված պատգամավոր՝ Դավիթ Քոչարյանի կամ Մուշեղ Պետոյանի նման կարող էր դուրս գալ նաև խմբակցությունից: Ծառուկյանի ինչի՞ն է պետք պատգամավորական մանդատը, եթե նա նույնիսկ մեկ օր չի մասնակցում խորհրդարանի աշխատանքներին: Պահելով պատգամավորի մանդատը՝ Ծառուկյանը շարունակում է բաց պահել քաղաքական էջը, և հենց պատգամավորական մանդատն է, որ նրան ցանկացած պահի քաղաքականություն վերադառնալու հնարավորություն կտա:
Կարդացեք նաև
Գևորգ Մարտիրոսյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
