Զորիկ Գալստյանին Ֆեյսբուքի շնորհիվ հազարավոր մարդիկ էին ճանաչում, ու ճանաչողները շատ սիրում ու գնահատում էին նրա սուր խոսքը, համով-հոտով հումորը, մշտապես կոռեկտ քննադատությունները, սրամիտ համեմատությունները, կտրուկ, բայց երբեք՝ չար, սարկազմը, եւ իհարկե՝ անկրկնելի լուսանկարները… Զորիկի շնորհիվ, նրա աչքերով բացահայտում էինք Հայաստանը, մեր չքնաղ երկրի գեղեցկությունը: Զորիկի ստատուսներն ու մեկնաբանությունները՝ ցանկացած թեմայի վերաբերյալ, շատ հասուն էին, շատ փաստարկված, միշտ տեղին: Թեեւ քչերը գիտեին, թե որտե՞ղ է աշխատում, ի՞նչ մասնագիտություն ունի, բայց որպես լուսանկարիչ նա հայտնի էր բոլորին: Հանրահավաքներից, տարբեր հասարակական-մշակութային միջոցառումներից նրա արած դիմանկարները շատ խոսուն էին, զուր չէ, որ շատերը, ում նա լուսանկարել էր, համարում էին, որ իրենց լավագույն լուսանկարը Զորիկի հեղինակածն էր: Նրա տեղը դատարկ կմնա Ֆեյսբուքում, սակայն նրան անձամբ ճանաչողների, առավել եւս՝ հարազատների եւ մտերիմների վիշտն անամոքելի է:
Դեռ վաղուց Զորիկին առաջարկել էի հարցազրույց անել հետը, իրեն հատուկ համեստությամբ մերժել էր, բայց այնպես, որ մերժումը վատ չընկալեմ:
«- Ի դեպ, վաղուց մտածում եմ՝ խառը թեմաներով հարցազրույց վերցնել Ձեզնից, սկզբունքորեն դեմ չե՞ք լինի:
-Տիգրան Սարգսյանի պես պատասխանեմ – դեմ չեմ , բայց …
-Բայց ի՞նչ՝ հնարավոր չի՞՞՞՞ :ՃՃՃՃՃՃ
-Եսիմ , էն օրը մի թերթից էլ էին էդ հարցը տվել, ասի առայժմ թող մնա ;-Ճ
-Դե որ ասում եք՝ թող մնա :ՃՃՃ»…
Մնաց ու մնաց…
Մելանյա ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
Ֆեյսբուքյան Բաբելոնում ում ասես, ինչի ասես չես հանդիպի: Անտաղանդ “հայտնիների”, որոնց նկարները պատեհ-անպատեհ, իրենց մասին հիշացնելու մոլուցքով հայտնվում են Բլոգնյուսում, մեծամիտ իրենց իբրև համարող քաղաքաբնակների, պնկալեզների, վայ-քաղաքագետների, երբեմնի պոետուհիների, տարբեր կարգի վայրահաչողների և իհարկե , փառք աստծո, մարդկանց: Մարդիկ, ովքեր ծարավի են մաքրության, բնականին, ովքեր դեռ փնտրում են: ԶՈՐԻԿԸ զարմանալի երևույթ էր ֆեյսբուքում.: Դեպի նա ձգվեցին մարդիկ: Ինքն իրենով իմաստ հաղորդեց հայկական ֆեյսբուքին, մաքրագործեց, ստիպեց դիմացիներին դառնալ լավը, տեսնել լավը: Ու գնաց…Ու տեղը թափուր է…Մարդիկ երեկվանից փնտրում են իրեն, չգտնելով դնում նրա նկարները, նրա խոսքերը, կատակները: …խառնվեց այն հողին, որն իրեն սնել է: