Կրթության փորձագետը կասկածի տակ է դնում 2016-ին իրականացվելիք կրթական բարեփոխումները, քանի որ բյուջեում չի տեսնում դրանց համար նախատեսված գումարներ:
Oրերս ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը հայտարարել էր, թե կրթության որակի մասին գնահատական կարող է տալ ով ասես, բայց ո՛չ Մարդու իրավունքների պաշտպանը: Նաեւ ասել էր, որ ինքը չի ընդունում այն գնահատականները, որոնք այդ ինստիտուտի մանդատից դուրս են, որովհետեւ այդ լիազորությունը Օմբուդսմենը չունի:
Օմբուդսմենի աշխատակազմից էլ հետեւել էր պատասխան, թե կրթության իրավունքի իրականացման պարագայում պետության պարտականությունն է, ի թիվս այլնի, հետեւել նաեւ կրթության որակին, եւ կրթության որակին անդրադառնալն ուղղակիորեն է բխում Օմբուդսմենի մանդատից, քանի որ այն իրականացնում է պետական եւ տեղական ինքնակառավարման մարմինների ու պաշտոնատար անձանց կողմից մարդու խախտված իրավունքների եւ ազատությունների պաշտպանությունը:
Կրթության փորձագետ Անահիտ Բախշյանը «Առավոտի» հետ զրույցում նույնպես տարօրինակ է համարում Արմեն Աշոտյանի հայտարարությունը:
Կարդացեք նաև
«Նախարարի ասածի վերաբերյալ հրապարակման տակ մեկնաբանություն էի թողել, որ համամիտ չեմ իր ասածի հետ, որովհետեւ կրթության որակի մասին խոսելու համար մանդատ գոյություն չունի պետության մեջ, յուրաքանչյուր քաղաքացի, ում երեխան սովորում է որեւէ տեղ, հետաքրքրված է կրթության որակով: Ինչ վերաբերում է Մարդու իրավունքների պաշտպանին, նա առավել եւս պարտավոր է խոսել կրթության որակից, որովհետեւ որակյալ կրթություն տալը պետության պարտավորությունն է, ստանալը՝ երեխաների իրավունքը: Երեխայի իրավունքը պաշտպանողը Մարդու իրավունքների պաշտպանն է, հետեւաբար Կարեն Անդրեասյանը ոչ միայն կարո՛ղ է, այլեւ պարտավոր է խոսել այդ մասին»,- ասաց Անահիտ Բախշյանը:
Մեր զրույցի ընթացքում անդրադարձ եղավ նաեւ 2016 թ. կրթության բյուջեին:
«Ինձ՝ որպես կրթության ոլորտի մարդ, այն չի բավարարում, կրթության բյուջեն կրթության ոլորտի համար նախատեսվող բարեփոխումներն ինչպե՞ս է ապահովելու… Օրինակ, գնում ենք դեպի պարտադիր միջնակարգ կրթություն, ինչը ենթադրում է ավագ դպրոցների եւ միջին մասնագիտական կրթական ուսումնական հաստատությունների համակարգային փոփոխություն: Այդ համատեքստում առաջին տեղում է տեխնիկական հագեցվածությունը, դա փող է, հսկայական գումար, որը ես չեմ տեսնում 2016թ. պետական բյուջեում: Կամ հաջորդը՝ պետությունը հայտարարել է համընդհանուր ներառական կրթության քաղաքականություն որդեգրելու մասին, եւ մինչեւ 2025թ. բոլոր մարզերի բոլոր դպրոցներ պետք է ուսուցչի օգնականը մտնի, հաստիք ունենա դպրոցը, եւ մանկավարժահոգեբանական աջակցության ծառայության կենտրոններ լինեն բոլոր մարզերում, ինչը եւս հսկայական գումար է պահանջում: Ավելին՝ 2016-ից այդ գործընթացը սկսվում է, եւ այստեղ եւս կասկածով եմ նայում այդ ամենին, քանի որ 2016 թ. պետական բյուջեում չեմ տեսնում այնտեղ առնվազն այս երկու ծրագրերի համար դրված կոնկրետ գումարը: Շատ մտահոգ եմ, որ վաղը նորից ասելու են՝ «բալը թանկ է»: Իմիջիայլոց, անցյալ տարի ՀՆԱ 2,5%-ն էր ուղղված կրթության ոլորտին, հիմա էլ 2,6%-ը: Այդ չնչին ավելացումը չի կարողանալու ապահովել ենթադրվող փոփոխությունը, որոնք կարիք ունեն լուրջ ներդրումների, հետեւաբար ես իրավունք ունեմ կասկածի տակ առնել այն ծրագրերը, որոնք օրենքով հաստատվել են եւ պետք է իրականացվեն: Վստահ չեմ, որ օրենքով ընդունված ծրագրերը 2016-ի բյուջեով ստանալու են անհրաժեշտ ֆինանսավորումը»,-համոզված է կրթության փորձագետը:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
12.11..2015
